معلمین و تنزه طلبی از سیاست

شکی نیست که امروز سیاست تاثیر گذار  عمیق در سرنوشت جامعه و گروهها و اصناف دارد و هر کسی بخواهد خود را خارج از تاثیرات سیاست تصور کند دچار خطا شده است. سیاستمداران از طریق تاثیر گذاری در تصویب یا اجرای قانون از طریق پارلمان یا رای زنی و نفوذ در صاحبان قدرت می توانند تاثیر گذار بزرگ باشند. برای همین است که بعضا بازیهای سیاسی باعث پایمال شدن حقوق افراد جامعه میشود.

در همین رابطه معلمین تمایل کمتری برای سیاسی شدن دارند  و اکثر آنها سعی میکنند خود را درگیر مسائل سیاسی نکنند و حتی فعالان صنفی خود را از مسائل سیاسی مبرا میدانند.گویا اینکه رسالت آنها چیز دیگری است. اما واقعیت این است که ما با مسائل پیچیده ای سر و کار داریم که رسالت ما هم تحت تاثیر عوامل گوناگون از جمله سیاست قرار میگیرد. خصوصاً در جامعه ما که آموزش و پرورش را سیاسی کرده اند. و گویا این روند همچنان ادامه دارد.

 تنزه طلبی از سیاست برای رسیدن به حقوق صنفی راه چاره نیست. باید برای رسیدن به خواسته های صنفی راه سیاسی مناسبی را در پیش گرفت. و آن بسیج و همسو نمودن فرهنگیان در تاثیر گذاری در نتیجه انتخابات است. فرهنگیان باید تمام نمایندگانی که همسو با خواسته های صنفی آنها حرکت نمیکنند شناسائی و اسامی و سوابق آنها را در اختیار معلمین قرار دهند تا در انتخابات بعدی به آنها رای ندهند. و بلکه از تمام قدرت خود برای راه نیافتن آنها در مسئولیت ها استفاده نمایند. چنین شیوه ای حتی در مورد رئیس جمهور هم می تواند کارگر باشد. همچنین ما میتوانیم نماینده خاصی را  که  در پی منافع واقعی آموزش و پرورش است مورد حمایت قرار دهیم.

این مسئله تا کنون تحقق پیدا نکرده است و فرهنگیان نیروی خود را بین جناحها و افراد مختلف پخش نموده اند. و اصلا به منافع گروهی و صنفی خود توجه نکرده اند. و نتیجه آن را هم در اعتراضات صنفی و استیضاح آقای فرشیدی دیدیم.