تعلیم و تربیت در عصر امروز

پژوهش ها نشان می دهد که خانم ها توانایی های جالبی دارند که آقایان از آنها محروم هستند. در این قسمت می خواهیم 12 مورد از این نقاط قوت را به شما معرفی کنیم.

1.خانم ها تمیزترند

پژوهشی که در دانشگاه سن دیگو انجام شد نشان می دهد که میز و اتاق کار آقایان نسبت به میز و اتاق کار خانم ها به هم ریخته تر و کثیف تر است. در واقع تعداد باکتری هایی که در اتاق آقایان وجود دارد حدود 10 الی 20 درصد از تعداد باکتری های اتاق خانم ها بیشتر است.

2. خانم ها در مصاحبه های شغلی عملکرد بهتری دارند

تحقیقات جدید حاکی از آن است که در مصاحبه های کاری خانم ها بهتر از آقایان استرس خود را کنترل می کنند. اگرچه قبل از مصاحبه میزان استرس خانم ها بیشتر است، اما آنها در حین مصاحبه واقعی آرام تر هستند و بهتر عمل می کنند. چرا؟ چون قبل از مصاحبه بیشتر تمرین می کنند.

3. تعداد زنان زیبا به مروز زمان افزایش پیدا می کند

طبق پژوهش های اخیر با گذشت زمان تعداد خانم های زیبا بیشتر شده است ولی این قضیه د رمورد مردان صادق نیست. در جریان تحقیق 2000 نفر در طول 4 دهه زندگیشان مورد بررسی قرار گرفتند و مشخص شد که زنان جذاب 16 درصد بیشتر از زنان متوسط صاحب فرزند شده اند. همچنین احتمال اینکه اولین فرزند افراد جذاب دختر باشد 36 درصد بیشتر از افراد معمولی است، و این معنایی ندارد جز افزایش تعداد زنان زیبا در نسل های آینده.

4. خطر تصادف خانم ها را کمتر تهدید می کند

واقعیتی تلخ برای آقایان : میزان مرگ و میز مردان در تصادف اتومبیل 77 درصد بیشتر از خانم ها است. در واقع آقایان به جای اینکه همسران خود را به غر زدن محکوم کنند، باید از آنها بابت جمله "کمربندت را ببند!" تشکر کنند.

5. خانم ها راحت تر در مورد مشکلاتشان صحبت می کنند

تحقیقاتی که بر روی 2000 نفر انجام شد نشان داد خانم ها بسیار بیشتر از آقایان در مورد مشکلات و مسائلشان صحبت می کنند. 53 درصد از زنان در مورد آنچه باعث استرس و ناراحتیشان می شود با دوستان خود صحبت می کنند، در حالی که این درصد در مورد مردان فقط 29 درصد است.

6. زنان کمتر از مردان در معرض خطر از دست دادن شغل قرار دارند

آمار حاکی از آن است که از سال 2007 تا به حال 80 درصد کسانی که شغل خود را از دست داده اند مرد بوده اند. علت این امر می تواند این باشد که رکود اقتصادی بر شغل های مردانه تاثیر بیشتری داشته است. شاید زمان آن رسیده باشد که آقایان به شغل هایی مثل معلمی و پرستاری بیشتر فکر کنند.

7. تعداد خانم هایی که از دانشگاه فارغ اتحصیل می شوند بیشتر است

آمار نشان می دهد نه تنها تعداد خانم هایی که در دانشگاه ثبت نام می کنند بیشتر است، بلکه آقایان بیشتر از خانم ها از ادامه تحصیل در دانشگاه انصراف می دهند. همچنین دوره تحصیل آقایان در دانشگاه بیشتر از خانم ها طول می کشد.

8. گرایش خانم ها به غذاهای سالم بیشتر است

تحقیقی که بر روی 14000 نفر صورت گرفت نشان داد غذاهایی که خانم ها انتخاب می کنند بسیار سالم تر از غذاهایی است که آقایان انتخاب می کنند. مردان پیتزا و گوشت قرمز را ترجیح می دهند در حالی که زنان بشقاب غذای خود را بیشتر با میوه و سبزی پر می کنند.

9. سیستم ایمنی بدن خانم ها قوی تر است

وجود هورمون استروژن در بدن زنان در واقع سلاحی است در مقابل عفونت ها، چراکه استروژن با آنزیم هایی که معمولاً اولین خط دفاعی بدن را ضعیف می کنند مبارزه می کند.

10. طول عمر خانم ها بیشتر است

85 درصد از جمعیت بالای 100 سال جهان خانم هستند. در واقع میانگین طول عمر خانم ها 5 تا 10 درصد از میانگین طول عمر آقایان بیشتر است.

11. خانم ها مدیران بهتری هستند، به خصوص در شرایط اقتصادی امروز

اگرچه هنوز بر سر این ادعا اختلاف نظرهایی وجود دارد، ولی بسیاری از کارشناسان معتقدند که چون خانم ها شنوندگان بهتری هستند، می توانند همزمان چند کار را با هم انجام دهند و در تدریس و آموزش بهتر عمل می کنند، پس می توانند مدیران بهتری باشند. اقتصاد جهان امروزه بر پایه خدمات استوار است، بنابراین لازم است کارمندان شما از انگیزه کافی برخوردار باشند. خانم ها با کارمندانشان ارتباط بهتری برقرار می کنند و می توانند در آنها انگیزه بیشتری ایجاد کنند.

12. خانم ها سرمایه گذاران بهتری هستند

بررسی 100000 سهام نشان داد که  درصد موفقیت زنان در سرمایه گذاری نسبت به مردان 18 به 11 است. دلیل این امر شاید این باشد که زنان نسبت به مردان محتاط تر عمل می کنند، محتاط تر تصمیم می گیرند و بیشتر فکر می کنند.

دختر سر از پانمی شناخت و در حالی که دفتر ریاضی اش را رو به مادر می گرفت گفت: "بازم امروز نمره خوب واست گرفتم مامان جون." آنگاه خود را در آغوش مادر انداخت و ادامه داد: " می دونم، به خاطر اینه که مامان گلم هر روز صبح زود از خواب بیدار می شه و برام صبحونه آماده می کنه."

و زن به این می اندیشید که سال قبل چقدر دخترش را به خاطر افت تحصیلی نصیحت می کرد؛ تا بعد از آن روز که معلم او را به مدرسه فراخوانده و پرسیده بود: "مینا جون صبحانه اش را کامل می خوره؟" گویی در آن لحظه آب سردی بر تن زن ریخته بودند؛ با شنیدن حرف های معلم درباره مزایای خوردن صبحانه به این فکر می کرد که اشتباه از خود او بوده که تنها به تهیه میان وعده ی غذایی برای زنگ تفریح مینا اکتفا می کرده و...

آری، همین صبحانه ای که شاید خیلی از مادرها نسبت به آن بی اعتنا باشند و گاهی کودک هم صبح زود به علت تعجیل برای از دست ندادن سرویس، دیر نرسیدن به مدرسه و به تبع آن اضطراب و بی‌اشتهایی رغبتی برای خوردنش ندارد؛ ممکن است عوارض جبران ناپذیری در طول سال تحصیلی برجسم، روح و حتی یادگیری کودک بگذارد. کسالت و خواب آلودگی، بدخلقی، بی علاقگی به فراگیری دروس و... همه از نکاتی است که تنها خوردن صبحانه می تواند راه گشای بهبود آن باشد. باید بدانیدکه رشد و نمو قدرت یادگیری بچه‌ها تا حدود زیادی به وعده غذایی صبحانه وابسته است.

نخوردن صبحانه اثرات منفی بر یادگیری دانش آموزان برجای می گذارد و در نتیجه بر اثر مختل شدن فعالیت طبیعی مغز، یادگیری و تمرکز حواس کاهش می یابد. با حذف صبحانه وعده های غذایی مواد مغذی که در این وعده دریافت می شود، در وعده های دیگر جایگزین نخواهد شد و فرد را دچار کمبود کالری، ویتامین ها و املاح می کند. کمبودهای تغذیه‌ای در سنین کودکی از جمله کمبود ریز مغذی‌ها مانند آهن و روی می‌تواند منجر به کاهش قدرت قدرت یادگیری و افت تحصیلی در دانش‌آموزان شود. دانش آموزان درسنین رشد هستند و به همین دلیل برنامه غذایی روزانه آن ها باید به گونه‌ای تنظیم شود که مواد مغذی مورد نیاز برای رشد جسمی و کارایی ذهنی تامین گردد.

بنابراین مدیریت زمان و تغذیه‌ای یک دانش آموز به ویژه در مقاطع پایین‌تر در وهله‌ اول وظیفه‌ مادر است؛ والدین باید توجه داشته باشند که شام بچه‌ها را زودتر بدهند. در بسیاری از مواقع مادر اصرار دارد کودک شام را در کنار پدر میل کند؛ و زمانی این اتفاق می‌افتد که دیگر خیلی دیر است و خانواده ساعت 10 یا 11 شب شام صرف می‌کنند! کودکی که غذای مفصلی خورده و دیر می خوابد، صبح که بیدار می شود سیر است و صبحانه نمی‌خورد.

مادر باید در ساعات اولیه شب، کنار بچه‌ها شام بخورد تا کودک یاد بگیرد باید یک زمان و روند مشخصی برای غذا خوردن داشته باشد. زود شام خوردن باعث می گردد کودک زودتر به خواب رود و صبح ها هم کمی زودتر بیدارشود، درنتیجه حوصله و وقت بیشتری برای صرف صبحانه داشته باشد. کودکی که صبحانه نخورده به مدرسه می‌رود، همان ساعات اولیه صبح به میزان قابل توجهی دچار افت قند خون می‌شود.

با توجه به این که بیشترین زمان فعالیت ذهنی دانش‌آموزان و یادگیری مطالب درسی صبح است، نخوردن صبحانه سبب کاهش توان ذهنی شده، میزان یادگیری آن ها را به ویژه در درس‌هایی که به تفکر نیاز دارند، کاهش می‌‌دهد. کودکانی که صبحانه می‌خورند، حدود 20 تا 25 درصد انرژی روزانه خود را از طریق صبحانه تأمین می‌کنند؛ آنان در انجام تکالیف ریاضی کارایی بیشتری دارند و قدرت خلاقیت و ابتکارشان افزایش می‌یابد. چنین دانش‌آموزانی هیچ گاه دچار افت تحصیلی نمی‌شوند.


صبحانه کودکتان را جدی بگیرید

از دیرباز همه والدین فرزندان خود را به داشتن یک صبحانه سالم ترغیب می کردند. ولی واقعیت آن است که خیلی از کودکان و نیز پدر و مادرها به اهمیت صبحانه در تأمین سلامتی کودکان خود بی توجهند، بنابر تحقیقات انجام گرفته، تا ۴۰درصد کودکان وعده صبحانه را مصرف نمی کنند.

پس این تنها کودک شما نیست که این مشکل را دارد، در مورد اهمیت مصرف صبحانه و فواید آن مطالعات زیادی انجام گرفته است که خلاصه ای از نتایج آن از قرار زیر است:

مطالعه ای که اخیرا در آمریکا انجام شده است نشان می دهد، دانش آموزانی که قبل از شروع مدرسه صبحانه می خورند، در درس ریاضی و روخوانی نمره بالاتری کسب کرده، تمرکز بیشتری داشته و در ضمن کمتر به پزشک مدرسه مراجعه کرده اند و رفتار و خلق و خوی آنها بهتر از همکلاسی های آنان است که صبحانه صرف نکرده اند.

کودکانی که یک صبحانه سالم می خورند، قادرند نیازهای تغذیه ای روزانه خود را تأمین و وزن خود را کنترل کنند. این کودکان سطح کلسترول پایین تری داشته، کمتر از مدرسه غیبت دارند. احتمال این که کودکانی که صبحانه می خورند، غذاهایی با سطح مناسب از املاحی چون کلسیم، فسفر، منیزیم و ویتامین ها مانند ریبو فلاوین، ویتامین آ، ث، ب۱۲ و فولات دریافت کنند بیشتر از کودکانی است که وعده صبحانه را حذف می کنند.

مصرف نکردن صبحانه دلیل چاقی و لاغری کودکان: در کودکانی که کاهش وزن دارند با عدم مصرف صبحانه، نمی توانند میزان کالری از دست رفته را در وعده های دیگر جبران کنند و بعکس در مورد کودکانی که افزایش وزن دارند عدم مصرف صبحانه باعث پرخوری بیش از حد آنها در ساعات بعدی روز می شود.

بررسی ها نشان داد که با مصرف صبحانه، تمرکز فکری و قدرت مغزی هنگام صبح بهبود می یابد و اگر کودکان صبحانه را حذف کنند سطوح قند خونشان تا زمان ناهار افت پیدا خواهد کرد. این مشکل بویژه در عصر بیشتر خواهد بود و در نهایت باعث افت تحصیلی دانش آموزان می شود.

اهمیت دادن به صبحانه به معنای داشتن یک صبحانه مفصل با انواع مواد غذایی پرچرب بدان صورت که در بعضی از افراد چاق مفرط دیده می شود نمی باشد، بلکه انتظار آن است که ۱۵ تا ۲۰ درصد از انرژی دریافتی روزانه را هنگام صبحانه داشته باشید.

داشتن صبحانه به عنوان یک وعده غذایی اصلی از زمان کودکی باید مورد توجه قرارگیرد. گرچه مادران علت اصلی نخوردن صبحانه کودکان خود را بی میلی کودکان یا دیر شدن مدرسه آنان می دانند، در مورد عدم مصرف صبحانه کودکان مهم ترین دلیل اهمیت ندادن به صبحانه توسط والدین است. از طرف دیگر بسیاری از والدین که خود نیز شاغل هستند وقت کافی برای تهیه صبحانه ندارند. اتفاقا تهیه صبحانه از آنجا که تنوع سایر وعده های غذایی را ندارد ساده تر از تهیه سایر وعده های غذایی است اگر بدان توجه شود.


بهترین صبحانه برای دانش آموزان

تنوع در مواد صبحانه سبب جلب کودک به مصرف صبحانه می شود و این روش در سنین بالاتر هم رغبت افراد را به صرف صبحانه افزایش می دهد. نان به عنوان منبع تامین انرژی؛ عدسی، پنیر یا تخم مرغ به عنوان یک منبع پروتئین و شیر برای تامین پروتئین، کلسیم، فسفر و بعضی از انواع ویتامین های گروه B و ویتامین A است که در وعده صبحانه دانش آموزان، باید گنجانیده شود.

یک واحد پروتئین، در وعده غذایی صبحانه به منظور تأمین سوخت مورد نیاز بدن تأمین می گردد، که منبع پروتئین عمدتا در گروه لبنیات وجود دارد. پنیر، پروتئین مرغوب و با مقدار مناسب دارد. با این که تخم مرغ حاوی کلسترول است اما مواد مغذی فراوانی در آن مانند ویتامین ب، فسفر، گوگرد و ... نیز وجود دارد.

مصرف کره نیز به شرط رعایت تعادل و نداشتن اضافه وزن مانعی ندارد. کره همراه مربا، عسل و خرما بخشی از انرژی مورد نیاز روزانه را تامین می نماید؛ کره منبع خوبی از ویتامین های محلول در چربی مانند ویتامین A و D است. کره بادام زمینی نیز از نظر میزان پروتئین و کالری غنی است. استفاده از انواع آب میوه طبیعی در کنار این موارد می تواند به تغییر ذائقه در زمان صرف غذا و افزایش تمایل به صرف صبحانه کمک کند. در نتیجه یک صبحانه کامل می‌تواند شامل نان یا غلات آماده صبحانه، یک لیوان شیر، تکه کوچکی پنیر یا کمی کره و یک قاشق کوچک مربا یا عسل و یک فنجان چای باشد.

در نهایت مادران باید این نکات را رعایت کنند :

- صبحانه را برای کودک جذاب نمایید؛ سعی کنید او را زودتر از خواب بیدار سازید تا زمان کافی برای خوردن صبحانه داشته باشد. کودکان از اینکه لیوان و فنجان مخصوص خود را داشته باشند، خوشحال می شوند. آن ها از این که نان تزیین شده ای را با مقداری پنیر می خورند لذت می برند.

- به کودک اجازه دهید تا در برنامه ریزی صبحانه کمکتان کند؛ اگر به او اجازه دهید که در تنظیم برنامه هفتگی صبحانه کمک کند و در خریدن لوازم صبحانه شما را همراهی نماید، با علاقه بیشتری سر میز حاضر می شود. در نوع غذاها تنوع داشته باشید و هرچند وقت یکبار خوردنی های جدیدی را به برنامه صبحانه اضافه کنید.

- هنگام صرف صبحانه با کودک همراه باشید؛ حتی کودکان بزرگتر نیز دوست دارند همراهی داشته باشند. اگر در آن لحظه اشتهای خوردن صبحانه را ندارید لااقل هنگامی که کودک صبحانه می خورد کنار او سر سفره بنشینید. حضور خانواده در کنار کودک به هنگام صرف غذا عامل مهمی برای راغب شدن وی به صرف غذا است. تجربه ثابت کرده جمع خانوادگی و احساس آرامش حاصل از قرار گرفتن در کنار خانواده می‌تواند فاکتور مهمی برای برگشتن علاقه و انگیزه کودک به خوردن صبحانه شود. در نتیجه محیط اجتماعی تأثیر بسزایی در میزان اشتهای کودکان دارد.


رابطه صبحانه و قدرت یادگیری کودکان

صبحانه کافی و مناسب قدرت یادگیری کودکان را بالا می برد. افزایش نسبی قند خون بدنبال صرف صبحانه موجب بهبود عملکرد مغز و تامین انرژی لازم برای فعالیت روزانه می شود. در حالیکه نخوردن صبحانه اثرات منفی بر یادگیری دانش آموزان برجای گذاشته و در نتیجه بر اثر مختل شدن فعالیت طبیعی مغز، یادگیری و تمرکز حواس کاهش می یابد. کودکانی که از خوردن صبحانه امتناع می ورزند، در انجام تکالیف ریاضی کارایی کمتری داشته و قدرت خلاقیت و ابتکار آن ها کاهش می یابد.

با حذف صبحانه وعده های غذایی مواد مغذی که در این وعده دریافت می شود، در وعده های دیگر جایگزین نخواهد شد و فرد را دچار کمبود کالری، ویتامین ها و املاح می کند. در وعده صبحانه دانش آموزان، نان به عنوان منبع تامین انرژی، پنیر یا تخم مرغ به عنوان یک منبع پروتئین و شیر برای تامین پروتئین و کلسیم باید گنجانیده شود.

کره همراه با مربا یا عسل و یا خرما بخشی از انرژی مورد نیاز روزانه را تامین می کند، علاوه بر آن کره منبع خوبی از ویتامینهای محلول در چربی مانند ویتامین A و D است. البته شیر اهمیت خاصی در رژیم غذایی دانش آموزان دارد. شیر حاوی مواد مغذی مهم از جمله پروتئین، کلسیم، فسفر و بعضی از انواع ویتامین های گروه B و ویتامین A است که به خانواده ها توصیه می شود حتی الامکان از شیرهای پاستوریزه کم چربی استفاده کنند.

به والدین توصیه می شود که صبحانه را به عنوان یک وعده غذایی مهم تلقی کنند و همگی به دور یک سفره به صرف صبحانه بپردازند تا تشویقی برای کودکان باشد. حتی الامکان شام در ساعات ابتدای شب صرف شود و کودکان زودتر بخوابند تا صبح برای صرف صبحانه اشتهای لازم را پیدا کنند.

تنوع در مواد صبحانه سبب جلب کودکان و نوجوانان به مصرف صبحانه می شود و این روش در سنین بالاتر هم رغبت افراد را به صرف صبحانه افزایش می دهد. استفاده از انواع آب میوه طبیعی در کنار صبحانه می تواند به تغییر ذائقه در زمان صرف غذا و افزایش تمایل به صرف صبحانه کمک کند.


کودکان را برای صبحانه سر شوق بیاورید

شکل صبحانه خوردن کودکان را باید برحسب شخصیت آنها چید. بیدار کردن کودکان و نشاندن سریع آنها سر سفره باعث می شود کودکان میل به خوردن صبحانه پیدا نکنند. توصیه ما این است که در عادت کودک به صبحانه خوردن یک سری تغییرات مثبت ایجاد کنید؛ مثلا شب ها کمی زودتر کودکان را بخوابانید تا صبح راحت تر و زودتر از خواب برخیزند. یک ورزش صبحگاهی کوچک قبل از خوردن صبحانه و بعد، یک مراسم جالب برای صبحانه خوردن می تواند میل کودکان را افزایش دهد.

القای عجله در خوردن صبحانه به کودکان می تواند سبب طفره رفتن آنها از صبحانه خوردن شود. اگر دچار چنین مشکلی هستید، نگران نباشید و کودک را مجبور به خوردن صبحانه نکنید. اجازه بدهید یک تا دو ساعت بعد از بیدار شدن و هر وقت که کودک میل داشت، در مدرسه یا مهدکودک، صبحانه اش را بخورد.

شکل صبحانه، حتی شکل و رنگ ظرف ها می تواند در سر ذوق آمدن کودکان برای خوردن صبحانه موثر باشد. اگر کودک شما تمایلی به خوردن صبحانه از خود نشان نمی دهد، می توانید خیار، گوجه، تخم مرغ یا پوره را به شکل حیوانات تزیین کرده و با حالت دل انگیز همراه با تعریف داستان او را تشویق به خوردن آنها کنید.

در کنار این نوع صبحانه در بازار، غلات آماده ای هم وجود دارد که تبلیغات آنها و عکس روی بسته آنها گاهی کودکان را به سمت مصرف آنها سوق می دهد. در رابطه با نوع کیفیت این نوع غلات بهتر است با متخصصان تغذیه مشورت کنید. از نظر روانی نیز استفاده از آنها اگرچه با فرهنگ ایرانی همراه نیست اما مشکلی ایجاد نمی کند.


رابطه ی تغذیه و اعتماد به نفس در کودکان

آیا می دانید تغذیه تاثیر بسیار مهمی در اعتماد به نفس کودکان دارد ؟

یک متخصص تغذیه گفت: سوءتغذیه موجب بروز اختلالات رفتاری، افزایش ابتلا به عفونت‌ها، از دست دادن اعتماد به نفس و انزواطلبی در كودكان می‌شود. وی گفت: كمبودهای تغذیه‌ای در كودكان از رشد بالقوه آنها جلوگیری می‌كند.

كمبود‌های تغذیه‌ای موجب كاهش سرعت رشد جسمی، لطمه دیدن نمو بدنی، و كم شدن توانمندی ذهنی كودك می‌شود. هنوز گروهی از كودكان ایرانی از كوتاهی قد، لاغری و ضعف رنج می‌برند. ایشان افزود: اغلب این كمبودهای تغذیه‌ای، بیش از اینكه با نداشتن امكان تهیه غذا مربوط باشند، با بی اطلاعی از ارزش تغذیه‌ای مواد غذایی مختلف مرتبط هستند.

از پیامدهای دریافت ناكافی غذا می‌توان به كارآیی جسمی و ذهنی پائین، كه به افت تحصیلی و ضعف جسمی منجر می‌شود، كافی نبودن سلامت استخوان‌ها كه گاه به بدشكلی اندام و اغلب به كوتاهی قد می‌انجامد، كندی بهبود جراحات، زود به زود بیمار شدن و خیلی دیر بهبودی یافتن از بیماری‌ها، نامرتبی دوران ماهانه در دختران، بی حس و حالی، از حال رفتن، خواب آلودگی اشاره كرد.

وی اضافه كرد: افزایش بروز اختلالات سلامت، افزایش ابتلا به عفونت‌ها، افزایش مرگ و میر، خستگی، بی‌حالی، بی‌تفاوتی، اختلالات شنوایی و بینایی، كاهش ضریب هوشی و اختلالات رفتاری، از دست دادن اعتماد به نفس، انزواطلبی، كاهش مهارت فنی، كاهش موفقیت تحصیلی و همچنین ضعف در كسب مهارت‌های شغلی آینده، ‌كاهش ظرفیت كاری و كاهش درآمد جامعه در آینده، افزایش هزینه مراقبت‌های بهداشتی از دیگر عوارض كمبود‌ تغذیه در كودكان است.


پنج غذايی كه باعث افزايش هوش كودكان می‌شود

محققان آمریكایی به این نتیجه دست یافتند كه مصرف پنج ماده غذایی می‌تواند باعث افزایش هوش كودكان شود.

اولین ماده غذایی ماهی سالمون (ماهی آزاد) است. این ماهی منبع غنی از پروتئین و اسیدهای چرب چون امگا 3 است. این مواد می‌توانند سیستم عصبی را تقویت كنند.

دومین ماده غذایی سیب زمینی شیرین است. بهتر آن است كه ابتدا سیب‌زمینی را به ورقه‌های نازك بریده و با دارچین آن را دودی كنید. این ماده غذایی سرشار از آنتی اكسیدان و ویتامین آ است و می‌تواند با فعال كردن عصب‌ها، قدرت تفكر را بالا ببرد.

سومین ماده غذایی تخم مرغ است. بهتر است روز را با تهیه املت خوشمزه با تخم‌مرغ‌های تازه آغاز كنید. تخم مرغ‌های خانگی منبع غنی از چولاین كه باعث گسترش فعالیت مغزی و حافظه می‌شود، هستند و برای كودكان بسیار مفید است. چولاین نوعی ویتامین حلال در آب بوده و جزو گروه ویتامین‌های ب است.

چهارمین مواد غذایی مفید و مغذی برای كودكان، توت فرنگی و قره قاط هستند. می‌توانید با مخلوط كردن این میوه‌ها با ماست، یك دسر خوشمزه برای كودكان تهیه كنید. این میوه‌ها سرشار از آنتی اكسیدان هستند كه ادراك، حافظه و ارتباط ذهنی را در كودك تقویت كرده و باعث رشد فكری و قدرت تمركز می‌شود.

پنجمین ماده مغذی برای كودكان حبوبات است. حبوباتی چون لوبیا چیتی، لوبیا قرمز، عدس، لپه و سایر حبوبات منبع غنی از اسیدهای چرب امگا 3 هستند كه باعث خون‌سازی در رگ‌ها و تقویت سلول‌های عصبی می‌شوند. می‌توانید از این حبوبات در سالاد، سوپ و یا آش‌های مختلف استفاده كنید.

  در این نوشتار سعی کردیم 6 رفتار نادرست خانم های ایرانی در خانواده را بیان کنیم. این 6 رفتار نادرست، در واقع از مهمترین علل دعواهای زناشویی است که باید به خانم های محترم هشدار بدهیم که چنانچه این 6 رفتار را کنار نگذارند در قلب همسر خود جایی نخواهند داشت !

یک هشدار مهم قبل از خواندن این مقاله: ببینید دوستان عزیز این مقالات هم خوب است هم بد ! خوب برای مخاطبینی که برای آنها نوشته شده، مثلا ما این مقاله را برای خانم ها نوشته ایم، قسمت خوبش اینجاست که خانم ها می خوانند و انشاالله عمل می کنند، اما قسمت بد ماجرا کجاست؟ جایی که آقا این مقاله را می خواند و می رود خانه همین مقاله را می زند توی سر همسرش ! لطفا از این کارها نکنید.


خب، حالا برویم سراغ رفتارهای آزاردهنده خانم های ایرانی در خانواده که شامل 6 نوع رفتار است :

1. غر زدن های زیاد

یکی از مهمترین انتقادات آقایان، غر زدن های مدام خانم هاست، البته من نمی گویم هیچ وقت از شوهرتان ایراد نگیرید و انتقاد نکنید، ولی انتقاد کردن آداب و روشهایی (مخصوصا در مواجهه با آقایان) دارد که باید آنها را رعایت کنید، 3 مورد غر زدن داریم که تضمینی زندگی شما را تلخ می کند !

- مواردی که از آن مدتها گذشته است.

مثلا سالها پیش همسر شما کمدی برای خانه خریده است، شما هم مدت هاست دارید از آن استفاده می کنید، دلیلی ندارد مدام این مسئله را پیش بکشید و به خرید همسرتان ایراد بگیرید.

- موارد که تصمیمی که باید در مورد آن (غلط یا درست) گرفته شده است.

وقتی در مورد کاری تصمیمی گرفته شد، بهترین کار این است که هم شما و هم همسرتان هر دو تمام تلاش تان را برای تحقق درست آن تصمیم بکار بگیرید، مثلا تصمیم گرفتید آخر هفته به مهمانی بروید، کاری به شرایط نداریم بالاخره تصمیمی است که گرفته شده و بهتر است با همسرتان راه بیایید و به او در این تصمیم کمک کنید.

- مواردی که شما یا همسرتان کنترلی روی آن ندارید و در واقع کاری از دست تان بر نمی آید.

در زندگی مسائلی وجود دارد که شما نمی توانید برای تغییر آن کاری بکنید، البته همیشه و در هر شرایطی می شود کاری انجام داد، ولی شاید به دلایل خاص یا به دلیل قرار گرفتن در شرایطی خاص ممکن است شما نتوانید تغییری ایجاد کنید، در چنین شرایطی بهتر است با همسرتان مدارا کنید و به او کمک کنید تا بالاخره بتوانید زمانی شرایط را تغییر دهید، دوستی داشتم که در نزدیکی مادرش زندگی می کرد، خب نزدیک بودن بیش از حد به خانواده هم برای زن و هم برای مرد، خوب نیست، ولی شرایطی بود که ایجاد شده بود، همسر دوستم خیلی مایل نبود آنجا زندگی کند، در حالیکه واقعا شرایط دوست من طوری نبود که بخواهد خانه را عوض کند، آنها تقریبا 2 سال آنجا زندگی کردند و بعد شرایطی برایشان فراهم شد که بتوانند مستقل زندگی کنند. پس حواستان را جمع کنید که وقتی شوهرتان کاری خارج از توان یا کنترلش است، در این موارد غر نزنید و منتظر ایجاد شرایط بهتر باشید.

2. نگرانی فراوان

قبل از اینکه سیل انتقادات خانم ها به سمتم بیاید ! بگویم که می دانم مسبب بسیاری از نگرانی های خانم ها، آقایان هستند و در واقع این مردها هستند که گاهی اوقات با عملکرد بد خود، نگرانی را به خانواده منتقل می کنند، اما یادتان باشد یکی از مهمترین ویژگی های مشترک در زنان موفق این است که می توانند نگرانی خود را کنترل کنند.

خانم ها معمولا نگران همه چیز می شوند و معمولا هم به بدترین اتفاق ممکن فکر می کنند، باور کنید 99 درصد این فکرهای شما هیچ وقت اتفاق نمی افتد، پس لطفا برای آرامش خودتان و شوهرتان از نگرانی و فکر کردن به اتفاقات منفی دور شوید و مطمئن باشید خیلی از اتفاقات منفی که ما به آن فکر می کنیم هیچ وقت در زندگی ما اتفاق نمی افتند.

3. مقایسه کردن

خب رسیدیم به درد مشترک بیشتر مردان ایرانی ! البته در مقاله قبل گفتیم که آقایان هم متاسفانه همسر خود را مدام مقایسه می کنند، ولی تفاوت مقایسه خانم ها و آقایان این است که آقایان مقایسه را معمولا به زبان نمی آورند و بیشتر فکر می کنند ولی خانم ها تمام مقایسه های ممکن را جلوی همسرشان به زبان می آورند. البته یک نکته مهم هم قبل از اینکه وارد موضوع بشویم بگویم : گاهی همسر خود را با فرد پایین تر از او مقایسه می کنید و می گویید تو هم مثل این می شوی، این مقایسه هم مقایسه بسیار بسیار غلطی است و زندگی مشترک شما را به راحتی آب خوردن تلخ می کند.

اگر می خواهید شوهر خود را تبدیل به یک انسان بداخلاق و بی انگیزه کنید، بهترین کار ممکن مقایسه کردن است، خانم محترم ! باور بکنید یا نکنید بزرگترین مشکلات زناشویی چه از طرف مرد چه از طرف زن منشا مقایسه دارند، حداقل شما در زندگی تان این اشتباه را مرتکب نشوید، همسر شما هر کس که باشد، همسر شماست، به هیچ وجه به خود اجازه ندهید همسر خود را با کسی مقایسه کنید، ما از زندگی دیگران خبر نداریم، هر مردی ایراداتی دارد و خوبی هایی، شما فقط خوبی های دیگران را می بینید و مشکلات همسرتان را، و این مبنای درستی برای قضاوت نیست.

مادربزرگ همسر من مثال جالبی دارد، می گوید : "کسی که هنر زندگی کردن داشته باشد، چه در چادر زندگی کند چه در قصر، و کسی که هنر زندگی نداشته باشد، داخل قصر با بهترین امکانات هم باشد، باز هم نمی تواند خوب زندگی کند." واقعیت همین است، سعی کنید از شرایط موجود بهترین استفاده را بکنید، واقعا دنیا آن قدری ارزش ندارد که بخواهیم مدام غصه نداشته ها را بخوریم، اگر شوهرتان رفتاری دارد که شما را آزار میدهد، راه آن مقایسه کردن نیست، راه آن این است :

- مدتی از رفتارهای خوب شوهرتان تعریف کنید و بگویید که لیاقت خیلی بالاتر از اینها را دارد.

- رفتار بد همسرتان را بدون مقایسه یا مثال آوردن از دیگران دوستانه به او تذکر دهید، البته نه همان موقعی که رفتار غلط را دیدید، بگذارید چند روز بگذرد، بعد بگویید.

- با شوهرتان تهدیدی صحبت نکنید، بلکه مثبت عمل کنید، مثلا اگر همسرتان شوخی نابجایی کرده نگویید: "این رفتار رو بکنی دیگه هیچ کس روی تو حساب نمیکنه !" جمله درست این است : "عزیزم، پدرم روی تو یه حساب دیگه ای وا می کنه، فکر کنم از دستت در رفت چون پدرم یه کم تعجب کرد."

4. کنایه زدن و تصحیح اشتباهات در جمع

سریع می روم سر اصل مطلب، هیچ گاه در جمع به شوهرتان کنایه نزنید و شوخی نکنید، مثلا شوهر شما دارد در مورد تاریخ سفری که سال گذشته به مشهد داشته در جمع صحبت می کند و می گوید ما بهمن ماه به مشهد رفتیم، شما سریع می گویید : "نه اواخر دی بود رفتیم"، این شاید از دید شما خیلی بی اهمیت باشد، اما همین چیز بی اهمیت به نظر شما، کم کم همسرتان را ضعیف می کند و باعث می شود نتواند تمام توانایی های خود را در زندگی نشان دهد.

زیاد دیدم زن و شوهرهای سالخورده ای که مدام در حال تصحیح اشتباهات همدیگر در جمع هستند، این تصحیح اشتباهات باعث می شود فردی که اشتباه کرده (مخصوصا در آقایان) به تدریج ضعیف بشود و به اصطلاح خود را بیندازد، حداقل به خاطر زندگی خودتان هم که شده از این رفتارها نکنید تا همسرتان همیشه قوی و مقتدر بماند. کنایه زدن هم در جمع همین نتایج را دارد، شما باید تا می توانید در جمع همسرتان را بالا ببرید تا خودش احساس کند که واقعا مرد توانایی است، همین باعث می شود تلاش بیشتری در زندگی از خود نشان بدهد و در نتیجه زندگی بهتر شود. کنایه زدن، تصحیح اشتباهات و انتقاد، مرد را ضعیف می کند، خواهش می کنم این رفتار را اگر تا امروز داشتید همین الان کنار بگذارید.

5. صحبت از مسایل زندگی با دیگران

خانم محترم، خانواده حریمی دارد که باید حفظ شود، تنها کسی که می توانید از مسائل زندگی خود با او صحبت کنید یک مشاور امین است و نه هیچ کس دیگر، مشکلات زندگی خود را برای هیچ کس بازگو نکنید، خانمی را می شناختم که مدام با مادرش از مشکلات زندگی اش می گفت و بعد از 2 سال از ازدواج شان، علی رغم اینکه بسیار هم به شوهرش علاقمند بود ولی مادرش همه تلاش خود را برای طلاق آنها انجام داد و متاسفم بگویم که موفق هم شد !

هر وقت می خواهید از زندگی مشترک تان چیزی به پدر، مادر یا سایر اعضای خانواده خود بگویید لطفا فقط خوبی ها و خوشی ها را بیان کنید، نگرانی پدر و مادر همیشه وجود دارد، لطفا آن را تشدید نکنید، چون زندگی خودتان نابود می شود، بدترین کار بعد از دعوای زناشویی تماس با پدر، مادر یا سایر اعضای خانواده است. چرا که شما ممکن است دو روز بعد فراموش کنید اما، پدر و مادر تا آخر عمر در ذهن شان می ماند که شما آن روز با شوهرتان دعوا کردید.

6. توقع بیش از حد

یک زن زرنگ، زنی است که با یک برنامه بلند مدت و هدف دار توانایی های همسرش را بالا می برد، زنانی که ضعیف و ناتوان هستند معمولا آنقدر به شوهرشان فشار می آورند تا او مجبور شود کاری را انجام دهد یا از نظر مالی زندگی را بهتر کند. لطفا ضعیف و ناتوان نباشید، شما هم زرنگ و توانا باشید ! سعی کنید کم کم با دور شدن از همین چند رفتاری که در این مقاله گفتیم، و با تعریف کردن از شوهرتان و توانایی های او، تغییرات مهمی در روابط تان به وجود بیاورید.

زن زرنگ وقتی چیزی می خواهد برنامه می ریزد، صبوری می کند، تلاش می کند ناامید نمی شود و در نهایت هم به چیزی که می خواهد می رسد و هم علاقه شوهر به خودش را بیشتر می کند. و برعکس زنی که ناتوان و ضعیف و پرتوقع است از ایراد گرفتن و مقایسه کردن زندگی دیگران و بداخلاقی و ... چیزی کم نمی گذارد ! و اتفاقا او هم به همان چیز می رسد ولی دیگر جایگاهی در قلب شوهرش ندارد. این شما هستید که انتخاب می کنید کدام زن باشید.

نتایج برخی از تحقیقات نشان می دهد پشت میزنشینی، یکی از مهم ترین عوامل ابتلا به اضافه وزن و چاقی است؛ استرس، بیماری های مفصلی و بسیاری از بیماری های دیگر نیز از جمله عوارض پشت میزنشینی به شمار می روند اما اگر به خاطر شغل و حرفه تان مجبورید ساعات زیادی از روز را پشت میز کار بگذرانید، توصیه محققان به شما این است که با رعایت ۱۰ نکته زیر، بیشتر به فکر سلامتی تان باشید و جلوی بیماری های ناشی از پشت میزنشینی را بگیرید:

۱ - در وضعیت مناسبی بنشینید.
اگر بدن شما در حالت نشسته یا حتی ایستاده، وضعیت مناسبی نداشته باشد، قطعا پس از مدت کوتاهی استرس به سراغ تان خواهد آمد. یکی از راه های فرار از استرس هم پرخوری است و نتیجه پرخوری هم چیزی نیست، جز چاقی . از طرف دیگر، وضعیت نامناسب بدن برای مدت طولانی سبب آسیب مفاصل و دردهای منطقه ای می شود. 

بنابراین پژوهشگران بهترین وضعیت بدن را در حالت نشسته برای ساعات طولانی، این طور عنوان کرده اند:

_ طول کفی صندلی باید به اندازه ای باشد که از نشیمن گاه تا زانوی شما به طور کامل روی آن قرار گیرد.
_ صندلی تان باید حتما تکیه گاه داشته باشد تا بتوانید کمرتان را به آن تکیه دهید. در غیر این صورت بهتر است صندلی تان را به دیوار بچسبانید و از دیوار به عنوان تکیه گاه استفاده نمایید.
_ هنگام کار با کامپیوتر، باید مچ و ساعد دست تان در یک راستا قرار داشته باشند و برای جلوگیری از درد مفاصل مچ دست، نباید مدام آنها را خم و راست کنید.

_ هنگام کار با کامپیوتر، باید سر و گردن تان به طور مستقیم رو به روی مانیتور قرار داشته باشند. در غیر این صورت و با خم نگه داشتن سر و گردن تان به مدت طولانی، دچار گردن درد خواهید شد.
_ به منظور پیشگیری از گردن درد، بهتر است هر چند دقیقه یک بار، چند ثانیه ورزش های مناسب برای گردن را انجام دهید و گردن تان را به طرفین بچرخانید.
_ هنگام نوشتن یا کار با کامپیوتر، آرنج خود را در نزدیک ترین حالت به بدن قرار دهید؛ آن هم در وضعیت ۹۰ یا ۱۲۰ درجه.
_ سعی کنید موقع انجام کار، بازوها و شانه هایتان را در وضعیتی کاملا راحت قرار دهید و آنها را خیلی بالاتر یا پایین تر از سطح میز کارتان نبرید.
_ کف پاهای تان باید کاملا چسبیده به زمین باشد و اگر صندلی تان بلند است و پاهای تان به زمین نمی رسد، بد نیست که از یک زیرپایی استفاده کنید.
_ بهتر است که کفی و تکیه گاه صندلی تان فوم دار باشد، نه چوبی یا آهنی. این طوری فشار کمتری به کمرتان وارد می شود و دیرتر خسته می شوید.

۲ - هر چند دقیقه یک بار، از جای تان بلند شوید و چرخی بزنید.
بر اساس نتایج تحقیقات دانشمندان، بدن هر فرد فقط ۲۰ دقیقه می تواند تحمل قرار داشتن در یک وضعیت ثابت را داشته باشد. بنابراین بهتر است که هر ۱۵ تا ۲۰ دقیقه یک بار، از جای تان بلند شوید و مدت ۳۰ ثانیه قدم بزنید، یا بدن تان را کش و قوس دهید.

۳ - حرکات تکراری انجام ندهید.
تکرار مداوم یک حرکت ( مانند جواب دادن به تلفن ) می تواند آزاردهنده و استرس آور باشد. به همین خاطر بهتر است که در صورت امکان و اگر ضرورتی حس نمی کنید، کارهای تکراری انجام ندهید یا نوع کارتان را عوض کنید. برای مثال، به جای خم و راست کردن مداوم دست تان برای پاسخ گویی به تلفن ها، از یک هدفون استفاده کنید و تلفن های شخصی تان را به ساعات یا روزهای خلوت تان اختصاص دهید.

۴ - نمایشگر کامپیوترتان را در وضعیت مناسبی قرار دهید تا چشم یا مفاصل گردن تان اذیت نشوند.
وضعیت مناسب یعنی اینکه نمایشگر درست روبه روی شما به فاصله ۵۰ سانتی متر از چشم تان قرار داشته باشد و صفحه نمایشگر رو به پنجره هم نباشد تا انعکاس نور بیرون روی نمایشگر، چشم های شما را اذیت و خسته نکند. در ضمن، بد نیست که برای جلوگیری از خشکی یا سوزش چشم، مدام به صفحه کامپیوتر زل نزنید و هر ۱۵ دقیقه یک بار، دست از کار با کامپیوتر بکشید.

۵ - مراقب گردن تان باشید.
به منظور خم شدن کمتر گردن تان هنگام تایپ کردن، بهتر است که از وسیله ای برای نگهداری کاغذها در کنار صفحه کلید استفاده کنید.

۶ - میزتان را تمیز کنید.
برای اینکه به آلرژی یا سایر بیماری های عفونی مبتلا نشوید، باید هر روز صفحه کلید، نمایشگر، سطح میز، تلفن یا هر وسیله دیگری که روی میزتان قرار دارد را گردگیری کنید و هفته ای یک بار هم آنها را ضدعفونی نمایید. باکتری های روی میز می توانند سلامتی شما را تهدید کنند.

۷ - میز خود را همیشه مرتب نگه دارید و اجازه ندهید که آشفته و درهم برهم شود.
شلوغی میز کار باعث خستگی زودرس و استرس می شود و یکی از عوامل اتلاف وقت کاری به شمار می رود.

۸ - میز کار خود را تبدیل به میز غذا نکنید.
قراردادن خوراکی های رنگارنگ و پرکالری روی میز کار، اشتهای شما را به غذا خوردن افزایش می دهد؛ حتی اگر گرسنه هم نباشید. شما می توانید برای حفظ سلامت و تناسب اندام خود، به جای چیپس و پفک و شکلات، کمی میوه خشک یا انواع آجیل را درون کشوی میزتان نگهداری کنید.

۹ - میزتان را زیبا کنید.
زیبا بودن میز کار یکی از عوامل افزایش دهنده انگیزه کاری و لذت بردن از ساعات کار است. شما می توانید با قرار دادن عکس فرزندتان خود یا حتی یک گلدان کوچک روی میز، فضای کاری تان را کاملا عوض کنید.

۱۰ - زمان برگشتن به خانه، بهترین فرصت برای پیاده روی یک فرد پشت میزنشین است.
پس تنبلی را کنار بگذارید و برای حفظ سلامت جسم و روان تان، پیاده روی را به فهرست کارهای روزانه خود اضافه کنید.

موسسه‌ی ملی سلامت روانی آمریکا(NIHM) طی یک پروژه اعلام کرد که در آمریکا بیش از چهل میلیون انسان بالای ۱۸ سال وجود دارد که علائم اضطراب و استرس را در خود مشاهده نموده‌اند و تأثیر منفی این موارد را بر زندگی خود احساس کرده‌اند این در صورتی است که به گفته‌ی این موسسه این رقم بسیار بیش از این است ولی افراد در تشخیص مشکل خود کم اطلاع هستند، در کل اضطراب و استرس نیز نوعی پاسخ سیستماتیک بدن و مغز انسان به تحولات بیرونی بدن است که با وجود این حالات است که زندگی معنا پیدا می‌کند مثل غم، خوشحالی، درد، هیجان و صد البته استرس و اضطراب ولی نکته‌ی مهم این است که چگونه بایستی آن را کنترل کرد و تأثیر آن بر زندگی را به حالت بهینه رساند، از این رو این موضوع را از نقطه‌نظرهای مختلف با هم مورد بررسی قرار می‌دهیم.

:: تعریف اضطراب و تفاوت آن با استرس

در واقع اضطراب همان‌گونه که قبلاً به آن اشاره شد پاسخ غیرارادی و درونی بدن به تغییرات خارجی است اما اینکه این پاسخ در چه راستاست بایستی گفت که این پاسخ برای حداکثر سازی آمادگی بدن و روح انسان برای مواجهه با خطرات و مشکلات احتمالی است در واقع اضطراب به گونه‌ای زنگ خطری است که در صورت به وقوع پیوستن، بدن را به حالت آماده‌باش در می‌آورد و نزدیک‌ترین حسی که می‌شود به آن نسبت داد ترس است و تفاوت اساسی اضطراب با استرس در این است که استرس حالات روحی وسیع‌تری نسبت به اضطراب را پوشش می‌دهد، به گونه‌ای که مثلاً استرس باعث ایجاد ترس یا ناراحتی یا حتی شادی در انسان می‌شود ولی اضطراب انحصارگرایانه باعث ایجاد نوعی رعب و ترس در انسان می‌شود که موجب بالا رفتن سطح هوشیاری انسان نسبت به پیرامون خود می‌شود. اما این اضطراب در صورتی که بی‌دلیل و مستمر باشد باعث نهادینه شدن در بدن انسان می‌شود به گونه‌ای که انسان همواره خود را در یک حالت اضطراب دایم می‌بیند که این امر موجبات آسیب‌های جدی به کیفیت زندگی انسان می‌شود.

:: فعل و انفعالاتی که در هنگام اضطراب در بدن به وقوع می‌پیوندد

هنگامی که انسان دچار اضطراب می‌شود مغز انسان به صورت خودکار یک سری اقدامات و پیام‌ها به تمامی سیستم‌های بدن مخابره می‌کند که باعث افزایش آمادگی انسان در برابر آینده‌ای مجهول می‌شود، که از جمله‌ی آن‌ها می‌توان به ترشح چند هورمون در بدن اشاره کرد که باعث افزایش ضربان قلب و افزایش حجم خون موجود در ماهیچه‌ها و افزایش اکسیژن در شش‌ها می‌شود، از دیگر اتفاقاتی که معمولاً در بدن اتفاق می‌افتد حضور بیشتر خون در اطراف قسمت‌های حیاتی بدن است به گونه‌ای که سر انگشتان دست و پا سرد می‌شود، در کل تمام فعل‌وانفعالات بدن در راستای یک هدف متمرکز می‌شود و آن حفظ بقای فرد است، البته ناگفته نماند که در این حالت فعالیت‌های ذهنی نیز از جهاتی بیشتر و از جهاتی کمتر می‌شود که این مورد بعدها بیشتر بسط داده می‌شود.

:: اضطراب از کجا می‌آید و اشکال آن در چیست؟

خاستگاه اضطراب کجاست ؟ چه وقت می‌شود تشخیص داد که اضطراب یک شخص از حالت طبیعی گذشته و وارد حالت بحرانی شده؟ این‌ها سؤالاتی هستند که هر کس از خودش می‌پرسد. بر اساس استانداردهای مختلف پزشکی خواستگاه اضطراب می‌تواند موارد زیادی باشد اما دو خواستگاهی که بیشتر در این زمینه موثر هستند عبارت‌اند از تغییر الگوی فکری یک انسان و وقوع تحولاتی که پاسخ غیرارادی بدن را به همراه دارد. تغییر الگوی فکری انسان به این معنا است که هر شخصی برای پیشامدها و بالأخص آینده‌ی کوتاه مدت و بلندمدت خود یک سری برنامه‌ریزی‌ها و الگوهایی طراحی کرده است که در صورت ایجاد هر گونه اخلال در آن‌ها باعث به وجود آمدن گونه‌ای تشویش فکری و اضطراب در انسان می‌شود، که این مطلب طبیعی است اما اگر در مواردی که کنترل بحران بسیار راحت و آسان است نیز دچار اضطراب شدید بدانید که دچار مشکل در مواجهه با اضطراب خود هستید و در مورد وقوع تحولاتی که پاسخ غیرارادی بدن را به همراه دارد نیز تا حدودی در قسمت قبل بحث شدن با این وجود لازم است که بدانید که اگر در مواردی که دوباره شرایط منجر به آسیب جدی و خسارت نشود ولی همچنان شما در حالت اضطراب خود قرار داشته باشید بدانید که حتماً با مشکل مواجهه شده‌اید و بایستی چاره‌ای بیندیشید، البته بدترین قسمت در مورد اضطراب این است که هنگامی شما دچار اضطراب دایم می‌شوید بدن شما به آن عادت می‌کند یا بهتر بگوییم به آن اعتیاد پیدا می‌کند و آن زمان است که یک شخص از حالت طبیعی خارج می‌شود درحالی‌که فکر نمی‌کند زندگی او غیرطبیعی است درحالی‌که چنین نیست.

:: راه‌های کنترل اضطراب

1. استفاده از تکنیک‌های ریلکسیشن : در صورتی که در حالت اضطراب قرار گرفتید فوراً به یک سری اموری بپردازید که موجب حواس‌پرتی شما از آن موقعیت اضطراب‌آلود شود و شما را به فکر و خیال و اموری معطوف کند که برای شما دل‌چسب و آرامش‌بخش و خوش‌حال کننده است، مثلاً شما می‌توانید بعد از قرارگیری در حالت استرس به موسیقی گوش دهید البته موسیقی ای که شما را آرام کند و خاطرات شیرینتان را برایتان یادآور باشد، یا شما می‌توانید ورزش کنید یا به باشگاه ورزشی بروید زیرا این کار نه تنها باعث فراموش کردن موضوع آزاردهنده و مضطرب کننده می‌شود بلکه با ترشح اندورفین در بدن باعث ایجاد احساس شادی و سرزندگی در بدن شما می‌شود، از دیگر تکنیک‌های ریلکسیشن می‌توان به تکنیک بصری اشاره کرد که به این گونه است که شما برای آرام کردن خود بایستی چشمان خود را بسته و چندین نفس عمیق بکشید و خود را در جایی آرام و به دور از مشکلات روزمره‌ی خود متصور شوید با این کار ظرف چند لحظه مشاهده می‌کنید که بخش عظیمی از آن اضطراب برای شما فراموش می‌شود و کنترل اوضاع برای شما راحت تر می‌شود.

2. ایجاد الگوی ذهنی مطلوب از شرایط ایجادشده : زمانی که شما در یک موقعیت اضطراب آلود قرار گرفتید یکی از روش‌های مفید برای کاهش اضطراب و کنترل اوضاع بررسی ذهنی موضوع و ایجاد راه‌حل‌های ذهنی لازم برای مواجهه با موضوع است، بدین گونه که مثلاً شما دچار مشکلی می‌شوید یکی از راه‌های مفید این است که اولاً موضوع را به خوبی واکاوی کنید و سپس راه‌حل‌های ممکن را برای آن متصور شوید حتی آن‌هایی که خیلی به دور از منطق هستند و سپس به صورت ذهنی بر مشکل خود فائق آیید این‌گونه به نحوی برای خود راه بیرون رفتی از مخمصه متصور شده‌اید که این امر علاوه بر کاهش فشار روانی باعث قوت قلب و ایجاد امید در شما می‌شود.

3. صحبت کردن در مورد اضطراب با یک متخصص : یکی از راه‌های خلاصی از شر کابوس اضطراب رفتن و دیدار با مشاوران متخصص است که آن‌ها با یافتن و ریشه‌یابی مشکل می‌توانند راه درمانی در مقابل شما قرار دهند که البته این مورد معمولاً بیش‌ترین بازده را دارد اما افراد به خاطر ملاحظات شخصی از این کار طفره می روند!

4. به جای مخفی کردن اضطراب آن را کنترل کنید : بعضی مواقع شاهد آن هستیم که گروهی احساسات خود را درون خود می‌ریزند که اضطراب نیز از آن جمله است، این کار نه تنها باعث ایجاد ناهنجاری‌های درونی می‌شود بلکه باعث آسیب جدی به کیفیت زندگی نیز می‌شود که دوستانه از همه‌ی مخاطبان عزیز درخواست دارم که هیچ‌گاه احساسات خود را سرکوب نکنید بلکه متناسب با شرایط بهترین پاسخ را به آن بدهید، که در زمینه‌ی اضطراب نیز بهترین پاسخ قطعاً انکار آن و مخفی کردن آن نیست بلکه مواجه‌شدن با آن به بهترین شکل ممکن است.

شاید بتوان یکی از مهم‌ترین مسوولیت‌ها و وظایفی را که والدین در مقابل نوجوانان خود دارند وظیفه تربیتی آن‌ها به شمار آورد؛ وظیفه‌ای که اگر خوب و درست از عهده آن برآیند، نتیجه‌اش آینده‌ای درخشان و مطمئن برای فرزندان است. حالا اگر می‌خواهید به عنوان والدینی دلسوز و مسئول، آینده جسمی و روانی پسران خود را تأمین کنید، رعایت این نکات را فراموش نکنید:

1. پدر و مادر قبل از هر دوست ناباب یا جامعه ناسالمی می‌توانند رفتارهای پرخطر را به فرزندان شان بیاموزند. نتیجه تازه‌ترین تحقیقات روی بیش از 2000 نوجوان که به مصرف سیگار و مواد مخدر و ... اعتیاد داشتند، نشان داده که 40 تا 60 درصد از این نوجوانان، برای اولین بار نحوه استعمال مواد دخانی را در خانه و توسط والدین خود آموخته‌اند؛ بنابراین اولین گام در دور نگه داشتن فرزندان از مواد مخدر، استعمال‌نکردن آن‌ها توسط والدین و به ویژه در منزل است.

2. شما نمی‌توانید از نوجوانتان توقع داشته باشید که مدام در محیط‌های آلوده و در مجاورت افراد معتاد قرار داشته باشد و هیچ تمایل یا حس کنجکاوی نسبت به مصرف مخدرها از خود نشان ندهد؛ بنابراین از رفت و آمد با دوستان یا اقوامی که اقدام به مصرف مخدرها جلوی اعضای خانواده می‌کنند، خودداری کنید.

3. با پرهیز از رذایل اخلاقی مانند دروغگویی، خشم و عصبانیت بی‌موقع یا ناسزا گفتن، الگوی رفتاری مناسبی برای نوجوانتان باشید.

4. بسیاری از پدران دوست دارند آینده‌ای را که برای خود متصور بوده‌اند و به آن نرسیده‌اند برای پسرانشان ترسیم کنند، اما خیلی از افسارگسیختگی‌ها و فاصله‌های بین والد و فرزند از همین جا شروع می‌شود. شما به عنوان یک پدر خوب، فقط وظیفه شناساندن راه‌های صحیح و غلط به فرزندتان و مشورت کردن با او در مورد علاقه‌مندی‌هایش را دارید و بهتر است انتخاب نهایی را به عهده فرزندتان بگذارید.

5. بسیاری از پسران از گوش دادن به نصیحت‌ها و توصیه‌های همیشگی گله‌مندند و فکر می‌کنند که نصیحت بیش از حد یعنی عدم اعتماد خانواده و کوچک شمردن آن‌ها. شما می‌توانید با خریدن انواع کتاب‌ها یا فیلم‌های آموزنده، فرزند خود را نسبت به مسائل و مشکلات موجود در جامعه به طور غیرمستقیم آگاه کنید.

6. پسران در سنین نوجوانی علاقه خاصی به استقلال، جدا شدن از خانواده و پیوستن به گروه هم‌سالان دارند و نگرانی بسیاری از والدین، از ناشناخته بودن دوستان فرزندشان نزد آن‌هاست. شما برای اینکه هم فرزندتان را خوشحال کنید و هم با دوستان جدیدش بیشتر آشنا شوید، می‌توانید هر چند وقت یک بار، یک مهمانی دوستانه ترتیب دهید و دوستان فرزندتان را هم با خانواده‌هایشان به صرف یک عصرانه ساده دعوت کنید. شما می‌توانید برای تسلط بیشتر به روابط فرزندتان هم، ماهی یک بار، یک برنامه کوهنوردی با دوستان فرزندتان و خانواده آن‌ها بچینید.

7. از تحقیر، توهین یا مقایسه‌کردن پسرتان با دیگران به شدت پرهیز کنید؛ چون انجام این اعمال موجب پرخاشگر و زورگو شدن آن‌ها در آینده می‌شود و این گونه فرزندان تحقیر شده بعد از رسیدن به استقلال سعی می‌کنند با توسل به زور وجود و قدرتشان را به دیگران اثبات کنند.

8. پسران، پدران آینده‌اند و باید مسوولیت‌پذیر بار بیایند؛ بنابراین انجام برخی از کارهای خانه را حتی اگر خیلی کم و پیش پا افتاده باشند به عهده پسرتان بگذارید؛ کارهایی مانند خرید نان یا گذاشتن کیسه زباله بیرون از منزل.

9. پسران در سنین نوجوانی علاقه زیادی به دیده و پذیرفته شدن از طرف جامعه دارند؛ بنابراین برای این کار اقدام به عوض کردن ظاهر و نوع پوشش خود می‌کنند. در مواجهه با این گونه مسائل، شما نباید با پرخاشگری و توهین فرزندتان را از تغییر ظاهرش منع کنید، بلکه باید با زبانی خوش و دلیل و منطق مناسب، او را تشویق به پذیرفته شدن از راه‌های دیگری غیر از تغییر ظاهر غیر متعارف کنید. از او بخواهید که رشته هنری یا ورزش مورد علاقه‌اش را به صورت حرفه‌ای ادامه دهد و موفقیت‌ها و قهرمانی‌های پیاپی‌اش سبب غرور و افتخار خودش و شما باشد.

10. آزادی مفرط، بیشتر مخرب است نه موثر. شما با آزاد گذاشتن فرزند پسرتان در هر زمینه‌ای و برآورده کردن همه نیازهای او، فردی متکبر و خودخواه از او می‌سازید و موجب می‌شوید که او فکر کند در همه مکان‌ها و زمان‌ها، هر کاری که دلش بخواهد می‌تواند انجام دهد، اما وقتی طی زندگی با مسائلی غیر از آنچه باب میل اوست روبرو شود، یأس و ناامیدی سراسر وجودش را فرا می‌گیرد و عاقبت این نوجوانان چیزی نمی‌شود جز احساس پوچی و...

11. پسرها عمدتا عهده‌دار چرخاندن چرخ مالی و اقتصادی زندگی در آینده هستند؛ بنابراین بهتر است پدران، آن‌ها را با مسائل و مشکلات مالی و حساب و کتاب و نحوه صحیح پول خرج کردن آشنا کنند و از نوجوانی پس انداز کردن و صرفه‌جویی را به آن‌ها یاد دهند.

12. این یک باور غلط است که دخترها بیشتر از پسرها به محبت نیاز دارند. پسرها هم به اندازه دخترها به محبت و حمایت عاطفی خانواده‌شان احتیاج دارند؛ پس وظیفه یک پدر یا مادر مهربان که به فکر سلامت روان فرزندش است، رعایت تعادل و عشق ورزی به همه فرزندان است.

13. معمولاً پسرها با پدرانشان راحت‌ترند و بهتر می‌توانند مشکلاتشان را با آن‌ها در میان بگذارند؛ بنابراین به عنوان یک پدر مسوول، روزی یک ساعت از وقتتان را به پسرتان اختصاص دهید و او را در راه حل مشکلاتش یاری کنید. فقط حواستان باشد که خشونت و پرخاش، جایی در راهنمایی‌هایتان نداشته باشد تا فرزندتان از مشورت کردن با شما پشیمان نشود و مشکلاتش را خارج از خانه و به روش‌های نادرست حل نکند.

14. پسر بچه‌ها علاقه شدیدی به بازی‌های خشن کامپیوتری دارند. برای جلوگیری از ناراحتی‌های جسمی و روحی فرزندتان، از تنها و آزاد گذاشتن او برای ساعت‌ها بازی با کامپیوتر خودداری کنید.

15. بد نیست که حساب دخل و خرج فرزندتان را داشته باشید و دورادور بدانید که او پول‌هایش را چه طور خرج می‌کند. شاید باور نکنید اما خرید سیگار می‌تواند به سادگی خریدن یک بسته آدامس یا پفک باشد!

16. به پسرتان بیاموزید که زورگویی و قلدری راه معقول و پسندیده‌ای برای رسیدن به خواسته‌ها نیست؛ بنابراین بهتر است برای حل مشکلاتش راه‌های منطقی و آرام را پیش گیرد تا محبوبیتش پیش اطرافیان بیشتر شود.

17. پسرها به خاطر موقعیت خانوادگی خاصی که در آینده دارند و باید مسوول و مدیر یک زندگی شوند، نیاز زیادی به اعتماد به نفس بالا دارند. شما می‌توانید با سپردن کارهای مهم به پسرتان و گفتن این جمله که "من می‌دانم تو به بهترین شکل ممکن این کار را انجام می‌دهی" اعتماد به ‌نفس فرزندتان را بالا ببرید و حس مفید بودن را به او القا کنید.

18. با مسوولان و مشاوران مدرسه او در تماس باشید تا بتوانید از تغییرات احتمالی روانی یا تحصیلی فرزندتان خبردار باشید.

19. برای این که پسرتان احساس نکند به خاطر جنسش هیچ محدودیتی ندارد، قوانین خانواده را بنویسید و به دیوار اتاقش بچسبانید و حتماً ساعات ورود و خروج را طبق مقررات خانواده درج کنید و اگر دیدید که او از حدش تجاوز کرد، بنا به روحیاتش، تنبیه یا تشویقی برایش در نظر بگیرید تا بهتر شرایط خانواده را بپذیرد.

20. جوری رفتار نکنید که فرزندتان احساس کند برای هر کاری باید نظر شما را رعایت کند و حق انتخاب در هیچ زمینه‌ای را ندارد، این رفتار او را سرخورده می‌کند. انتخاب رنگ اتاق، لباس یا نوع تغذیه را به عهده خودش بگذارید.

21. هیچ گاه در برابر دختر یا فرزند کوچک‌ترتان به پسرتان نگویید که تو بزرگی یا پسری و این رفتارها از تو بعید است. عادلانه قضاوت کنید و به فرزندانتان بیاموزید که به یکدیگر احترام بگذارند و حقوق یکدیگر را هم رعایت کنند.

امروز دیگر ابزاری مانند رایانه و پدیده هایی مثل اینترنت یکی از اجزای زندگی روزمره ما شده اند. در جامعه امروز تعاملات و روابط افراد برخی خانواده ها، چه در امور شخصی و چه در مسایل کاری به قدری با این ابزار گره خورده اند که حتی دیگر تصور وجود نداشتن رایانه و اینترنت در زندگی آنها غیرممکن است ...

در عین حال این ابزار مانند تمام تکنولوژی های نوین دارای عوارضی است که بی توجهی به آن می تواند بسیار خطرناک باشد. جالب اینکه اینترنت به دلیل گستردگی خدماتی که به کاربران عرضه می کند و همچنین به دلیل فراگیری کاربرد آن در میان افراد در سراسر جهان، طبیعتا مستعد بروز عوارض و انحراف های بیشتری نسبت به سایر پدیده های نوین است. قطعا آسیب پذیرترین گروه در برابر این عوارض هم کودکان و نوجوانان هستند. در سال های اخیر در کشور ما نیز مانند بسیاری کشورها، چگونگی در اختیارگذاری اینترنت برای کودکان و نوجوانان، از دغدغه های مهم خانواده ها شده است. بیشتر والدین سعی می کنند با اعمال نظارت و محدودیت خطرهای اینترنت برای فرزند خود را به حداقل برسانند ولی بسیاری از آنها شیوه مناسب نظارت و اعمال محدودیت را نمی دانند تا حدی که در برخی موارد، اعمال شیوه های نادرست در این زمینه باعث نافرمانی نوجوان و بروز مشکلات حادتر می شود. اهمیت این موضوع باعث شد در "فرزندپروری" این هفته با دکتر پرویز رزاقی، روان شناس و مدرس دانشگاه در این مورد گفت وگو کنیم.

- برای پدیده هایی مثل اینترنت، اعمال محدودیت برای کودکان و نوجوانان لازم است یا نه؟

اگر بخواهیم یک تقسیم بندی کلی برای این موضوع داشته باشیم، ترجیح اول ما برای ایجاد محدودیت، انجام این کار با آموزش و آگاه سازی است یعنی باید با شرح خطرها، انحرافات و مشکلات احتمالی، کودک و نوجوان را قانع کنیم وارد سایت هایی که مناسب سن او نیست، نشود و خودش یک محدودیت خودخواسته ایجاد کند. این امکان حتی روی بیشتر موتورهای جستجوگر در اینترنت قرار داده شده که کاربر خودخواسته، با انتخاب گزینه موردنظر، جستجوی ایمن در سایت های اینترنتی داشته باشد.

- این اعمال محدودیت ها در خانواده چگونه باید باشد؟

همواره در اولین قدم تعامل را پیشنهاد می کنیم. ارتباط و تعامل والدین و نوجوان اگر اتفاق بیفتد و نوجوان آن را بپذیرد، بسیاری از مشکلات احتمالی برطرف خواهد شد. خانواده ها همچنین باید موقعیت و شرایط فرزند نوجوان خود را درک و با توجه به آن، محدودیت های خود را اعمال کنند. نکته ای که پدر و مادرها باید توجه ویژه ای به آن داشته باشند، این است که باید به این موضوع از منظر نوجوان نگاه کنند تا بتوانند تصمیم درست بگیرند و نیازهای واقعی او را همواره مدنظر داشته باشند. درنهایت اینکه والدین باید طوری رفتار کنند که در کنار فرزند خود باشند و او آنها را در مقابل خود حس نکند.

- در مراحل بعد این برخوردها چطور باید باشد؟

والدین باید با لحن مناسب با نوجوان گفت وگو کنند. آنها می توانند با شرح موقعیت زمانی و مکانی، درک درستی از آسیب هایی که می تواند تهدیدش کند به او بدهند و شأن و جایگاهش را یادآوری کنند. همچنین پدر و مادر می توانند با جمله های مناسب مانند "به نظر تو بهتر نیست که...؟" یا "فکر نمی کنی مناسب تر باشد که...؟"، ذهن فرزند خود را درگیر این ماجرا و او را به صورت فعال با مساله روبرو کنند تا حس کند برای او شخصیت قائل شده اند. البته در برخی موارد هم لازم است قاطعانه برخورد و مثلا ورود به سایتی خاص برای نوجوان ممنوع شود.

والدین همواره باید آموزش و آگاهی را بر این برخوردها مقدم بدانند. وقتی نوجوان بداند چرا نباید وارد سایتی خاص شود و چه خطرهایی او را تهدید می کند، این کار را انجام نخواهد داد، حتی اگر اجبار و نظارت والدین را نداشته باشد. البته به این نکته هم باید توجه داشت که برخورد قاطعانه و منع مستقیم هم شرایط خاص خود را دارد.

- چه شرایطی؟

اگر همواره برخورد منعی و اعتقاد داشته باشیم "فقط همین که من می گویم"، ممکن است باعث نافرمانی نوجوان شویم و مشکلات متعدد دیگری ایجاد شود. از روش منع نباید دائم استفاده کرد. همچنین اگر از انتخاب یک گزینه منعش می کنیم، حتما باید گزینه های متعدد دیگری به او معرفی کنیم تا قدرت مانور او زیادتر باشد و حس کند حق انتخاب هم دارد.

- و نکته پایانی؟

اگر والدین قصد دارند عوارض اینترنت و پدیده هایی مانند آن را برای نوجوان خود کم کنند برای این کار لازم است فرزندشان، آنها را دوست خود بداند و بداند که والدین صلاح او را می خواهند. بی تردید لازمه رسیدن به چنین باوری این است که پدر و مادر بتوانند ارتباط خوبی با فرزند خود برقرار کنند و با او دوست باشند. حتی اگر در مواردی از او تخلفی دیدند، نباید برخورد نامناسب و شدید داشته باشند. والدین می توانند با درک موقعیت نوجوان، ارزش های او را دریابند و از راه درست به حل مساله بپردازند.

نوشته پیمان صفردوست در روزنامه سلامت

ترس از محیط مدرسه

چند روز دیگر قرار است حسین به مدرسه برود، لباس فرمش آماده شده و کیف و کفش و وسایلش را به کمک مامان خریده​و موهایش را هم کوتاه کرده و حالا قرار است یک پسر منظم و مرتب و باسواد شود.
اما او هنوز به پای مامان و بابا آویزان می شود که می خواهم در خانه بمانم و نمی خواهم به مدرسه بروم.

تا حالا چند بار وسایل مدرسه اش که منظم و مرتب توی کمدش چیده شده بود، گم شده و مامان کلی خانه را گشته تا آن را پیدا کرده است. بی خبر از این که حسین به امید این که وقتی وسایل نباشد به مدرسه راهش نمی دهند آنها را پنهان می کرده است. مامان نمی داند علت ترس حسین چیست. او در مهدکودک و پیش دبستانی هیچ مشکلی نداشته، اما حالا​ نمی خواهد به مدرسه برود و می گوید بگذارید بی سواد باشم ! اما بیایید با مامان حسین فکر کنیم چه چیزهایی می تواند حسین کوچولو را بترساند؟

ترس از بچه های بزرگ تر

مامان تحقیق می کند و متوجه می شود در میان بچه های مجتمعی که در آن زندگی می کنند یک پسر کلاس سومی هست که بر سر موضوعی با حسین دعوایش شده و او را تهدید می کند.

وقتی می پرسد که این بچه کدام مدرسه می رود متوجه می شود او هم مدرسه ای پسرش است. حسین هیچ چیز نمی گوید، اما شاید وقتی آن پسر زورگویی کرده و حسین زیر بار نرفته، تهدید کرده باشد که در مدرسه تلافی اش را سرش در می آورد. مامان تصمیم می گیرد برای جلوگیری از این ترس حسین او را برای چنین شرایطی آماده کند.

با او به مدرسه می رود و به او یاد می دهد​اگر اعتراض یا شکایتی داشت به چه کسانی و کجا مراجعه کند. او به حسین یاد می دهد با بچه های بزرگ تر به جاهای خلوت نرود و خصوصا اگر با کسانی که او را تهدید می کنند تنها ماند سریع محل را ترک کند. مامان به حسین یاد می دهد اگر زورش نمی رسد، اگر کسی به او حمله کرد فرار کند و هم زمان با فریاد از دیگران کمک بخواهد.

مادر به کودک اطمینان می دهد با ناظم مدرسه صحبت کرده و از او خواسته حواسش به حسین باشد. مادر او را آماده می کند، اما همزمان حواسش هست که او را متقاعد کند میلیون ها کودک دارند درس می خوانند و بیرون از خانه آنقدر هم که او می ترسد ناامن نیست. مادر برای مراقبت بیشتر از حسین، او را خود به مدرسه می برد و می آورد.

ترس از بزرگ شدن

مادر به خاطر می آورد یک بار که در مورد بزرگ شدن او و رفتنش به مدرسه صحبت با هم کرده اند حسین گفته نمی خواهد به این زودی بزرگ شود. او هنوز کودک است و نمی تواند مثل پدر هر روز سر کار برود!

شاید حسین از بزرگ شدن و جدی شدن مسائل واهمه دارد. به همین دلیل مادر او را به مدرسه می برد و همه جاهایی را که برای تفریح و ورزش بچه ها تجهیز شده است به او نشان می دهد. او از دوستان جدیدی صحبت می کند که در مدرسه پیدا خواهد کرد و روزهایی که دیگر دلش برای خانه تنگ نمی شود بلکه برای مدرسه و دوستان و معلمانش دلتنگ خواهد شد.

ترس از رها شدن

یک روز مریم و مادرش به خانه​حسین آمده بودند و بچه ها با هم بازی می کردند. مریم مدام اسباب بازی​های حسین را به مادرش نشان می داد و می گفت باید از این برایم بخری. مادر مریم یک دفعه گفت: کی بشه بری مدرسه از دست تو یکی هم خلاص بشم.

مادر حسین به یاد آورد که حسین وقتی این حرف را شنید توی فکر رفت و مادر مریم می گفت مریم می گوید: شما دیگر مرا دوست ندارید و می خواهید مرا بفرستید مدرسه که از دستم خلاص شوید!

مادر حسین با خودش می گوید: نکند حسین هم همین فکر را می کند؟ به همین دلیل از حسین می خواهد بازی را کنار بگذارد و کنار او بنشیند و به همراه پدرش برای او تعریف می کنند وقتی کوچک بود چقدر ضعیف و ناتوان بود و چقدر وقت زیادی باید صرف می کردند تا از او مراقبت کنند و به او گفتند که کم کم بزرگ تر شد و مدرسه رفتن اولین قدمی است که مستقل برمی دارد و بابت این موضوع بابا و مامان خیلی خوشحال هستند چون او حالا بچه عاقل تر و مستقل​ تری شده است نه این که کلا مستقل شده باشد یا رهایش کرده باشند.

مادر او را سخت در آغوش می کشد و می گوید: تو پیر هم که بشوی پسر عزیز خودمی.

پای صحبت مشاور :

مادر نکاتی را نیز از مشاور مدرسه کودکش می آموزد. او می گوید :

- مدرسه، ناظم و معلم را وسیله تهدید کودک قرار ندهید.

- سعی کنید علت اصلی ترس کودک را پیدا و آن را حل کنید.

- از سرزنش و مقایسه و تحقیر فرزندتان پرهیز کنید و دوست داشتن او را مشروط به مدرسه رفتن نکنید و به او نگویید مدرسه رفتن عامل دوست داشته شدن اوست و اگر مدرسه نرود مادرش نمی شوید.

- دلیل مدرسه رفتن را برای کودک می توان یک قانون اجتماعی بیان کرد.

- با او در مورد مشکلات مدرسه نرفتن یا به دست نیاوردن شغل مناسب در صورت مدرسه نرفتن، صحبت نکنید.

- به او توانایی مراقبت از خود را در مدرسه بیاموزید و سعی کنید حتی اگر کودک سردرد و سایر علائم اضطراب را نشان داد، او را از مدرسه رفتن معاف نکنید چون به زودی این علائم از بین می رود، اما در خانه ماندن این حالت ها را تثبیت می کند.

- وقتی کودک از مدرسه به منزل برمی گردد، حتما باید یکی از اعضای خانواده در کنار او باشد.

- اجازه دهید کودک درباره احساسش در مورد مدرسه صحبت کند. اگر لازم شد والدین ساعاتی را در دفتر مدرسه بمانند تا کودک میان ساعات کلاس با دیدن آنها آسوده شود و کم کم این حضور کاهش یابد. می توان ساعات حضور کودک را در مدرسه کم کم افزایش داد.

تنها زمانی که خواب آلود هستید بخوابید

در طول روز چرت نزنید

زمان ثابتی برای رفتن به رختخواب داشته باشید

حداقل ۴ ساعت قبل از خواب ورزش نکنید

عادت های قبل از خواب توصیه می‌شود

از تخت خود تنها برای خوابیدن استفاده کنید

از کافئین و نیکوتین حداقل ۴-۶ ساعت قبل از رفتن به رختخواب بپرهیزید

قبل از خواب، غذای سبک بخورید

۹۰ دقیقه قبل از خواب حمام کنید

از راحتی تخت خواب و اتاق خواب خود اطمینان حاصل کنید

قبل از طلوع خورشید از خواب بیدار شوید

قبل از خواب از سرگرم شدن با تلویزیون و اینترنت بپرهیزید

مطالعات نشان داده اند افرادی که قبل از خواب، با اینترنت یا تلویزیون سرگرم می‌شوند، بیشتر در خطر بدخوابی قرار می‌گیرند.

اگر در زندگی زناشویی این ۴۰ گزینه را انجام دهید مطمئن باشید که شما بهترین همسر دنیا خواهید بود.
 

1- شاد باشیم؛ شاد بودن همیشه ارزشمند است، پس سعی کنیم خود را خوشحال و سرحال نشان دهیم تا خستگی را از تن شریک زندگی خود دور کنیم.

۲- صبور باشیم؛ اگر رفتار همسرمان را خوشایند نمی‌دانیم بهتر است با حوصله و تأمل و در شرایط مناسب او را از چگونگی رفتارش آگاه کنیم.

۳- منطقی رفتار کنیم؛ مسایل را منطقی و درست بررسی کنیم و به جای منافع شخصی، مصالح زندگی مشترک را در نظر بگیریم و بی‌طرفانه قضاوت کنیم.

۴- کم توقع باشیم؛ از همسرمان آن‌قدر انتظار داشته باشیم که بتواند به انتظارات پاسخ دهد.

۵- مثبت‌نگر باشیم؛ با بیاد آوردن لحظات شیرین زندگی بدبینی را از خود دور کنیم، به رفتارهای خوب همسرمان بیشتر بیندیشیم و جنبه‌های خوب زندگی را فراموش نکنیم.

۶- خوش‌بین باشیم؛ داشتن نگاه خوش‌بینانه به زندگی و اطرافیان باعث ایجاد آرامش و بذل محبت و عاطفه می‌شود.

۷- یک‌دل باشیم؛ درک متقابل موجب ایجاد تفاهم می‌شود و یکدلی به وجود می‌آورد.

۸- شنونده ی خوبی باشیم؛ هنگامی که همسرمان با ما صحبت می‌کند حتی‌الامکان به چشمان او نگاه کنیم و یا با اشاره و سرتکان دادن نشان دهیم که به حرف‌های او توجه داریم.

۹- مشوق همسر خود باشیم؛ برای رفتارها و صحبت‌های همسرمان ارزش قائل شویم و با یادآوری موقعیت‌های موفق گذشته ، او را تشویق کنیم تا آینده ی بهتری داشته باشد.

۱۰- به پیشرفت یکدیگر اهمیت دهیم؛ آنقدر صمیمی باشیم که پیشرفت و ترقی همسرمان یکی از آرزوهای ما باشد، در حقیقت اولین کسی که از این پیشرفت سود می‌برد ما هستیم.

۱۱- خوش قول باشیم؛ برای حرف‌ها و قول‌های خود ارزش قائل شویم و خود را در مقابل آنها مسوول بدانیم خوش‌قولی نشانه ی احترام به خود و همسر است.

۱۲- به شخصیت همسرمان احترام بگذاریم و حرمت یکدیگر را نزد خانواده و دوستان و … حفظ کنیم.

۱۳- ارتباط کلامی و عاطفی خود را حفظ کنیم؛ سعی کنیم با همسر خود درباره ی مسائل مختلف گفتگو کنیم. صحبت کردن بهترین راه آگاهی از افکار و احساسات همسر می‌باشد.

۱۴- با یکدیگر مهربان باشیم؛ همسرمان را جزئی از وجود خود بدانیم، محسناتش را بازگو کنیم، برایش خوبی بخواهیم و در راه کمک به همسرمان تمام تلاش خود را به کار ببریم. با مهربانی می‌توانیم مالک قلب‌های یکدیگر باشیم و رابطه ی گرم و صمیمی بر قرار کنیم.

۱۵- محبت‌پذیر و قهر گریز باشیم؛ منش توأم با مهربانی و دوری از قهر و کینه صفت همسران فداکاراست. تلاش کنیم که آیینه ی زندگیمان شفاف و بدون غبار کدروت باشد.

۱۶- راستگو باشیم؛ صداقت و راستی از بهترین سرمایه‌های زندگی مشترک است. هرگز نباید به دروغ و نیرنگ متوسل شویم حتی اگر حقیقت به نفع ما نباشد. فراموش نکنیم که دروغ پایه‌های زندگی را سست می‌کند.

۱۷- محیط خانواده را با صفا کنیم؛ فضای عاطفی خانواده باید چنان مطلوب و دوست داشتنی باشد که همسرمان در آن احساس رضایت خاطر کند و از امنیت روانی برخوردار باشد.

۱۸- به ارزش‌های دینی، اخلاقی و خانوادگی پایبند باشیم؛ ارزش‌ها از ارکان و ستون‌های اصلی خانواده محسوب می‌شوند و مقید بودن به ارزش‌ها موجب دوام و استحکام خانواده می‌شود و اصالت آن را حفظ می‌کند.

۱۹- به نیازهای همسر توجه کنیم؛ رفتار دلنشین و توأم با متانت موجب می‌شود خواسته‌های خود را به راحتی بیان کند.

۲۰- بهداشت روانی همسر را تأمین کنیم؛ در سایه ی سلامت جسمی و روانی می‌توانیم به هدف‌های خود برسیم، بنابراین باید به رفتار او توجه نماییم و از افسردگی و خمودیش جلوگیری کنیم.

۲۱- با یکدیگر مشورت کنیم؛ هر یک از همسران باید حق داشته باشند نظر و پیشنهاد خود را بیان کنند. با مشورت کردن، راه رسیدن به زندگی سالم کوتاه تر می‌شود.

۲۲- قدرشناس باشیم؛ از همسرمان به خاطر انجام وظایف، مسوولیت‌ها و همکاری‌هایش قدردانی کنیم برای ابراز سپاسگزاری و تشکر به کلمه‌های خاصی نیازمند نیستیم!

۲۳- احساس مسوولیت داشته باشیم؛ هر یک از همسران باید خود را در مقابل کاری که برعهده گرفته‌اند متعهد بدانند و از انجام دادن آن شانه خالی نکنند.

۲۴- برنامه‌ریزی کنیم؛ در حقیقت برنامه‌ریزی به زندگی خانوادگی نظم و سامان می‌بخشد.

۲۵- الگوی خوبی باشیم؛ طوری رفتار کنیم که الگوی رفتاری مناسبی برای همسر و فرزندان خود باشیم.

۲۶- خود را به جای همسرمان بگذاریم؛ دنیا را از دریچه ی نگاه او ببینیم و از خود بپرسیم : «اگر من جای او بودم چه می‌کردم؟»

۲۷- به خواسته‌ها و افکار یکدیگر احترام بگذاریم؛ فراموش نکنیم که ازدواج پیمان همکاری و تشریک مساعی است.

۲۸- میانه رو و متعادل باشیم؛ حضرت علی (ع) فرموده‌اند «خیرالامور اوسط‌ها»، پس اگر در تمام امور زندگی (خوردن، خوابیدن، مسافرت و حتی محبت کردن و…) اعتدال را رعایت کنیم کمتر دچار مشکل می‌شویم.

۲۹- با جملات زیبا از همسر خود دلجویی کنیم؛ یک جمله ی شورانگیز می‌تواند طوفانی از خشم وغضب و نفرت را خاموش کند و بنای زندگی را از خطرات گوناگون دور سازد.

۳۰- روابط زناشویی را بسیار مهم بدانیم؛ عدم توجه به این روابط موجب ایجاد مشکلات مختلف خانوادگی، روحی و روانی برای هر یک از طرفین می‌شود و زندگی را با خطرهای جدی روبرو می‌کند.

۳۱- به همسر خود بگوییم که من به خاطر عشق به تو همه ی سختی‌های زندگی‌مان را می‌پذیرم چنین جملاتی باعث دلگرمی او می‌شود.

۳۲- همسر خود را راضی کنیم؛ باید طوری رضایت همسرمان را جلب نماییم که مطمئن باشیم هیچ وقت ما را ترک نمی‌کند و یا در هیچ مشکلی ما را تنها نمی‌گذارد.

۳۳- با متانت و صداقت قبول کنیم که در بعضی از کارها همسرمان شایسته‌تر است.

۳۴- برای سخن و پیشنهاد همسرمان احترام قائل شویم و خود را عقل کل ندانیم. باور داشته باشیم که همیشه همه چیز را همگان دانند.

۳۵- سختی‌ها و مشکلات محیط کار را در حد ضرورت با همسرمان در میان بگذاریم؛ هم فکری بار مشکلات را سبک‌تر می‌نماید.

۳۶- فرمان ندهیم؛ نباید خانه را به پادگان تبدیل کنیم، متوجه باشیم که خانه کانون عشق و محبت است نه محل یکه تازی و خشونت.

۳۷- تعصبات غلط و افکار مزاحم را از خود دور کنیم؛ افکار مزاحم مانند خوره، سلامت روانی انسان را از میان می‌برند. بهتر است به جای اعمال تعصبات دست و پاگیر انرژی خود را صرف توجه به همسر و خانواده نماییم.

۳۸- از ازدواج خود اظهار پشیمانی نکنیم؛ زندگی و روابط خود را با دیگران مقایسه نکنیم و از یاد نبریم که زندگی هر کسی مطابق سلیقه و عقل و درایت او اداره می‌شود.

۳۹- روی نقاط ضعف همسر خود انگشت نگذاریم؛ هر فردی ممکن است در موارد مختلف دچار ضعف باشد آشکار کردن و بزرگ جلوه‌دادن این نقاط ضعف موجب ایجاد کدورت می‌شود. هرگز نباید از نقطه ضعف‌ها به عنوان اسلحه‌ای برای سکوت یا شکست دادن همسر استفاده کنیم.

۴۰- مقابله به مثل نکنیم؛ از رفتارهای تلافی جویانه بپرهیزیم و سعی کنیم به جای مقابله به مثل، رفتار مناسب را به او یادآوری نماییم.

انجام تکالیف درسی در منزل یکی از دغدغه‌های اصلی خانواده‌ها است و این امر بیشتر به دلیل نبود مهارت‌های لازم برای انجام تکالیف و مدیریت انجام آن، هم از سوی دانش آموز و هم از سوی اولیا آنان است.

دوره راهنمایی زمانی است که عادات دانش آموز در مورد انجام تکالیف درسی شکل می‌گیرند. دانش آموزان باید بتوانند بدون اتلاف وقت درس روز خود را مطالعه کرده و تکالیف‌شان را انجام ‌دهند.

بسیاری از دانش آموزان در این سن دچار افت تحصیلی می‌شوند که یکی از دلایل عمده آن این است که این دانش آموزان به علت نداشتن مهارت‌های سازمان‌دهی، نمی‌توانند تکالف‌ خود را به خوبی انجام دهند.

تکالیف انجام نشده و نمرات تنبیهی که به خاطر انجام ندادن آنها می‌گیرد معمولا دانش آموز را به ستوه می‌آورد.

سازماندهی، مهارتی است که حتی می‌تواند به دانش آموزانی که ضعف‌ در یادگیری دارند هم کمک کند.

دوره راهنمایی مرحله‌ای است که بچه‌ها باید مهارت سازماندهی و برنامه‌ریزی صحیح را بیاموزند تا در باقیمانده دوره تحصیل بتوانند با بهره گیری از آن موفق‌تر عمل کنند.

بسته انجام تکالیف:

در آغاز سال تحصیلی، برای دانش آموز خود دو سری کامل از ملزومات و لوازم تحریر خریداری کنید. یک سری را در مدرسه یا در کوله دانش آموز بگذارید و یک سری را برای انجام تکالیف داخل منزل قرار دهید. به این ترتیب وقت دانش آموز برای پیدا کردن مدادی که نوکش تیز باشد یا خودکار و ورق آماده استفاده در منزل، تلف نمی‌شود.

لوازمی را که برای انجام تکالیف در مدرسه خریداری کرده‌اید، در مدرسه یا در کوله دانش آموز بگذارید و برای انجام تکالیف در منزل از آنها استفاده نکنید. به این ترتیب احتمال اینکه دانش آموز وسایلش را در منزل جا بگذارد هم به صفر می‌رسد.

کتابچه تکلیف درسی:

30 برگ کاغذ را در یک فولدر دو جیبه قرار دهید. هر برگ از کاغذها برای تکالیف یک روز مدرسه است.

از دانش آموز خود بخواهید روی هر برگ تاریخ بزند و جدولی سه ستونه در آن رسم کند. در این جدول هر ردیف اختصاص به یک درس دارد.

ستون اول جدول، مربوط به روند کار در کلاس است،
ستون دوم شرح مربوط به انجام تکالیف در منزل را شامل می‌شود
و ستون سوم هم مربوط به نظر آموزگار می‌شود.

مثلا برای روزی که دانش آموز امتحان دارد،‌ از او بخواهید در ستون تکالیفش،‌ سوالات امتحانی را نیز بگنجاند و آموزگار هم بتواند تلاش دانش آموز را ببیند. بیشتر معلم‌ها از دیدن و امضای هر روزه جدولی که مبین تلاش دانش آموز است، ‌خوشحال می‌شوند.

شما هم به عنوان والدین دانش آموز برنامه ریزی کنید که هر روز بعد از ظهر، این جدول را ببینید و در جریان کم و کیف انجام تکالیف فرزندتان قرار بگیرید.

ایجاد این کتابچه انجام تکالیف باعث افزایش ارتباط بین شما و معلم دانش آموزتان می‌شود.

اطمینان داشته باشید پس از 12 هفته،‌این شیوه ثبت تکالیف برای فرزند شما به صورت یک عادت درمی‌آید.

تهیه فولدرهای ورودی و خروجی دار:

برای هر ماه یک تقویم تک صفحه‌ای درست کنید. این صفحه برای تکالیفی است که در تاریخ‌های معینی باید انجام شوند.

این تقویم تکالیف، در پایان ساعت کلاس پر می‌شود و مربوط است به تکالیفی مثل امتحانات مستمر،‌امتحانات نیم ترم ویا کارها و پروژه‌های تحقیقی که برای هر درس تعیین می‌شوند.

به تعداد دروس فولدر دو جیبه تهیه کنید و روی هر فولدر نام یک درس را بنویسید. جیب سمت چپ فولدر حاوی تکالیفی است که برای یک رویداد درسی باید انجام شود و جیب سمت راست فولدر جای تکالیف انجام شده‌ای است که باید به آموزگار ارایه شوند.

وقتی دانش آموز شما به خانه می‌آید همه اوراق و تکالیف باید در جیب سمت چپی فولدر هر درس باشد و جیب سمت راستی فولدر باید خالی باشد، وقتی که تکالیف دانش آموز تمام شد باید تمامی اوراق مربوط به تکالیف به جیب سمت راست فولدر منتقل شده باشد.

به خاطر داشته باشید که شما هم به طورمرتب با توجه به تقویم تکلیف، نگاهی به تکالیف انجام شده دانش آموز داشته باشید و از توجه و همراهی با دانش آموز خود غافل نشوید.

با توجه به تاثیرپذیری كودكان از همسالانشان، ممكن است ذائقه كودك یا نوجوان شما تحت تاثیر سلیقه غذایی دوستانش تغییر كند و به مواد غذایی بی‌ارزش روی آورد. بنابراین نظارت و دقت بر نحوه تغذیه فرزندان از اهمیت زیادی برخوردار است و به یاد داشته باشید بسیاری از عادات غذایی در سنین كودكی شكل می‌گیرد.بنابراین اصلاح آن در این دوران، می‌تواند از بروز بیماری‌ها در بزرگسالی پیشگیری كند.

والدین می‌توانند اولین و مهم ترین الگوی كودكانشان باشند. آنان باید آنچه را كه از نظر تغذیه و فعالیت‌های روزمره برای كودكشان ضروری می‌دانند، رعایت كنند چرا كه آموزش به كودك تنها با «گفتن» كار ساز نخواهد بود، بلكه آنان عمل شما را الگو قرار می‌دهند.

هرگز كودك را وادار به خوردن غذا نكنید. غذا خوراندن به زور یا با تهدید و تطمیع و جایزه دادن، به هم خوردن اشتهای كودك را در پی خواهد داشت و عادات غذایی نامناسبی در او ایجاد خواهد كرد.

اغلب این كودكان، بعدها كه كسی نیست تا غذا را با روش‌های مختلف به آنها بخوراند، دچار كم‌خوری یا پرخوری می‌شوند. برخی بزرگسالان هم كه در كودكی به زور تغذیه شده‌اند، حس سیری ندارند و بی‌دلیل و بی‌اندازه غذا می‌خورند.

بهتر است غذاهایی را كه فرزندتان میلی به خوردن آنها ندارد، در حضور كودك و با اشتیاق بخورید تا او نیز به مرور به خوردن آن راغب شود.

یكی از مهم‌ترین وعده‌های غذایی بخصوص برای كودكان و نوجوانان ـ كه در حال رشد هستند ـ وعده صبحانه است و البته باید گفت كم نیستند دانش‌آموزانی كه از خوردن آن طفره می‌روند.

خوردن صبحانه برای كودكی كه آماده رفتن به مدرسه می‌شود، بسیار مهم است و مادران عزیز باید به این وعده غذایی اهمیت ویژه دهند؛ زیرا حدود ٢٠ تا ٢٥ درصد انرژی روزانه از طریق صبحانه تامین می‌شود.

مصرف صبحانه به كودكان كمك می‌كند تا فراگیری بهتری داشته باشند. كودكی كه صبحانه نخورده به مدرسه می‌رود، همان ساعات اولیه صبح به میزان قابل توجهی دچار افت قند خون می‌شود و با توجه به این كه بیشترین زمان فعالیت ذهنی دانش‌آموزان و یادگیری مطالب درسی صبح است، نخوردن صبحانه سبب كاهش توان ذهنی شده، میزان یادگیری آنها را بویژه در درس‌هایی كه به تفكر نیاز دارند، كاهش می‌‌دهد.

كودكانی كه صبحانه نمی‌خورند، در انجام تكالیف ریاضی كارایی كمتری دارند و قدرت خلاقیت و ابتكار آنان كاهش می‌یابد. معمولا چنین دانش‌آموزانی دچار افت تحصیلی می‌شوند.

اگر كودك صبح‌ها دچار احساس طعم بد دهان، دل به هم‌خوردگی و تهوع شود، به طوری كه نتواند صبحانه بخورد، باید از لحاظ خواب، احتمال وجود انگل‌ روده‌ای و نیز از نظر روحی ـ روانی مورد بررسی قرار گیرد.

اما اگر مشكلی از این نظر نداشته باشد، می‌توانید با تمهیداتی ساده وی را به خوردن صبحانه تشویق كنید. بهتر است زمان خواب شبانه و خوردن شام را طوری تنظیم كنید كه صبح بموقع و با كمال میل صبحانه بخورد زیرا دیر خوابیدن و بدخوابی به دیر بیدار شدن در صبح و بی‌میلی به خوردن صبحانه منجر می‌شود.

نرمش مختصر صبحگاهی و دوش گرفتن نیز می‌تواند میل به خوردن صبحانه را افزایش دهد. اگر برای صرف صبحانه زمان كافی ندارید، غلات پرك شده از قبیل گندم، جو و ذرت پرك به همراه شیر (و گاه شیر عسل) می‌تواند صبحانه سریعی را در اختیار فرزند شما قرار دهد.

یك صبحانه كامل می‌تواند شامل 2 واحد (60 گرم) نان یا غلات آماده صبحانه، یك لیوان شیر، تكه كوچكی پنیر یا 10 گرم كره و یك قاشق كوچك مربا یا عسل و یك فنجان چای در صورت تمایل باشد.

گاهی انجام تكالیف سنگین مدرسه، بخصوص در فصل امتحانات، دانش‌آموزان را چنان مشغول می‌كند كه از تغذیه غافل شده، چه بسا برخی وعده‌های غذایی را حذف می‌كنند. والدین از كنار این مساله نباید بسادگی بگذرند چرا كه می‌تواند بر رشد و فعالیت ذهنی این گروه سنی، تاثیر نامطلوب و گاه جبران‌ناپذیری بگذارد.

بسیاری از بیماری‌های دوران بزرگسالی مانند بیماری‌های قلبی و عروقی، افزایش فشارخون، بعضی سرطان‌ها و افزایش چربی خون و دیابت، به نحوه تغذیه در دوران كودكی برمی گردد. امروزه این گونه بیماری‌ها، به دلیل مصرف بسیار غذاهای پرچرب و فوری، حتی در كودكان 10 سال به بالا نیز مشاهده می‌شود.

«انگیزش» یکی از مباحث بنیادی تربیت است و اصل تشویق و آثار آن نیز مورد توافق عمومی روان‌شناسان تربیتی قرار دارد. اما اگر ضرورت‌های یک اقدام تربیتی اهمیت دارد، روش‌ها و چگونگی انجام آن نیز مهم است.

اگر تشویق به عنوان یک اصل تربیتی پذیرفته شده است بدان معنا نیست که کاربرد آن در هر شرایطی و به هر اندازه‌ای درست باشد، در روش‌های انگیزشی و تشویقی والدین و مدارس ما سه دسته اشکال وجود دارد:

1 -کاربردهای نامنظم و ناهماهنگ روش‌ها: این موضوع ابعاد مختلفی در خانه و مدرسه دارد؛ والدینی که اگر سر حوصله باشند کوچک‌ترین کار فرزندشان را تشویق می‌کنند و اگر حال و حوصله نداشته باشند کارهای مهم را هم نمی‌بینند، رفتارهایی که درخانه مورد تشویق قرار می‌گیرد، اما در مدرسه مورد تأیید نیست؛ اختلاف سلیقه‌های پدر و مادر؛ تفاوت روش‌های معلمان و نمونه‌های دیگر، از مواردی هستند که در فرهنگ تربیتی‌ها کم دیده نمی‌شوند.

2 - ناشی‌گری در کاربرد روش‌ها: گاهی روش‌های انگیزشی و تشویقی پیش از آنکه ابزاری برای تایید و حمایت باشند تشریفاتی، کلیشه‌ای و برای رفع تکلیف و سردواندن هستند، به عبارت ساده‌تر این روش‌ها جنبه «گول زنک» دارند و اگر بچه‌ها تا مراحلی از سن‌شان تحت تاثیر این گول زنک‌ها قرار گیرند در سنین بالاتر و تقریبا از 12-10 سالگی به بعد از ناشیگری والدینشان سردرمی‌آورند و عکس‌العمل نشان می‌دهند.

به این موضوع باید تلقی‌ها و تعبیرهای نادرست از روش‌های ایجاد انگیزه و تشویق را نیز افزود. بیشتر والدین و مربیان و معلمان ما چه در کاربرد روش‌های شناختی و چه کاربرد روش‌های رفتار گرایانه از ضعف رانش تربیتی رنج می‌برند و با برداشت‌های سطحی و ناقص دست به اقدام می‌زنند. جایزه سر صف، غرفه جوایز، کارت‌های آفرین و صدآفرین، تهدید به اخراج و غیره نمونه‌هایی از کاربردهای سطحی روش‌های انگیزشی، یا تشویقی ناشی از ضعف دانش است.

3 -افراط و بزرگنمایی در کاربرد روش‌ها: افراط در ایجاد و تقویت انگیزش و بزرگنمایی و اغراق در تشویق هم مسأله‌ای است که به مرور زمان گسترش پیدا کرده است. تلاش‌های مداوم در ایجاد انگیزه و به خصوص تاکید بر انگیزه‌های بیرونی، حتی اگر به نتایجی برسد در دراز مدت آثار ناخوشایندی خواهد داشت که در این مقاله قصد داریم به آن بپردازیم. روش‌های بزرگنمایی، اغراق و افراط در تشویق اگرچه ظاهری مثبت دارد و با توجیه‌های تربیتی همراه است اما در اساس یکی از وجوه منفی تربیت به شمار می‌آیند.

پهلوان پنبه‌ها!

چرا گروهی از والدین در روش‌های انگیزش و تشویقی دچار افراط می‌شوند؟ برای چنین سوالی، پاسخ‌های متعددی وجود دارد مانند: ضعف رانش تربیتی، تلقی نادرست از رشد و کمال، جبران احساس حقارت، تمایل به رقابت و چشم و همچشمی، ابراز وجود و برتری‌طلبی، تعجیل در رسیدن به موفقیت و... اما دلایل هرچه که باشند مهمتر از آن، عواقب و آثار چنین رویه‌ای است.

تلاش‌های اغراق‌آمیز در ایجاد انگیزه و بزرگنمایی در تشویق، منجر به رشد«بادکنکی» فرزندان خواهد شد و به جای آنکه استعدادها و توانایی‌های بچه‌ها به درستی شناخته شده و هدایت شود پهلوان پنبه‌هایی تربیت خواهیم کرد که همیشه نیاز به حمایت و تشویق و تمجید اطرافیان خواهند داشت.

نمونه این پهلوان‌پنبه‌ها کم نیستند، بچه‌هایی که سالها با هزینه‌ها، حمایت‌ها و تلاش‌های گاهی فداکارانه والدین پیش می‌آیند، اما وقتی پا به عرصه‌های واقعی زندگی می‌گذارند درمی‌مانند.

یکی از مصادیق رایج این موضوع، کنکوری‌هایی هستند که از سال‌های اولیه تحصیل، تنها با تشویق‌های تحمیلی والدین درس می‌خوانند،‌ طی این سال‌ها چندین و چند معلم خصوصی می‌گیرند، کلاس‌های متعدد می‌روند و از انواع خدمات و امکانات دیگر استفاده می‌کنند اما در پایان به نتیجه مورد انتظار نمی‌رسند.

نمونه دیگر، فرزندان نقاش، شاعر، نویسنده و هنرمندی هستند که فقط به خاطر والدین و با تشویق‌ها و حمایت‌های اغراق‌آمیز آنان با این عناوین معرفی می‌شوند اما در نهایت هیچگاه نقاش، شاعر، ‌نویسنده و هنرمند نمی‌شوند.

انگیزش، یکی از ارکان اصلی تربیت است و به اصطلاح، موتور حرکت هر تلاشی برای پیشرفت محسوب می‌شود، اما انگیزش هم مانند هر کاری، ا صول و منطق خود را دارد و در روش‌های انگیزشی باید قواعدی رعایت شود. هرگونه ناشیگری در کاربرد روش‌های انگیزش، به جای تسریع پیشرفت، آثاری ناخوشایند و نتایجی کاذب به همراه خواهد داشت. تربیت «بادکنکی» به چه نتایجی می‌انجامد؟ به جای بادکنک، بهتر است چه نوع فرزندی تربیت کنید؟!

1 - بازرترین نتیجه تربیت بادکنکی خود‌فریبی والدین فرزندان است. آنها بدون توجه به عمق و جوانب تلاش‌های‌شان، در جهتی پیش می‌روند که به اهداف مورد نظر نخواهند رسید. در بسیاری از موارد، کلاس رفتن‌های متعدد و متنوع فرزندان، پیش از آنکه پاسخگوی نیازی باشد کاری کلیشه‌ای و تقلیدی است. شاید بهتر باشد فرزند شما در یکی دو حوزه مشخص فعالیت کند، اما این کار را با تمرکز و تداوم انجام دهد.

تنوع فعالیت‌ها، بدون وجود زمینه‌های انگیزش لازم، منجر به هدر رفتن زمان، هزینه و نیرو می‌شود. اصرار بعضی از والدین به بهره‌گیری فرزندشان از امکانات متعدد و تلاش برای فراهم ساختن شرایط حضور در کلاس‌ها و برنامه‌های مختلف،‌یا مبنای تقلیدی دارد و یا نشان دهنده ناشیگری و ضعف دانش تربیتی آنان است.

اینکه شما علاقه‌مند باشید فرزندتان هم اهل موسیقی باشد، هم انگلیسی صحبت کند، هم از نقاشی سردر بیاورد، هم خوشنویسی بداند، هم شعر بگوید، هم تئاتر بازی کند، و هم...؛ شاید خواسته‌ای جذاب و ایده‌آل باشد اما می‌توان پیش‌بینی کرد که او در هیچ یک از کارها به توفیق قابل توجهی نخواهد رسید.

به جای خود‌فریبی و سرگرم کردن فرزندتان با حوزه‌های متعدد ، بهتر است دقت، تمرکز و استمرار در فعالیت‌هایش را تقویت کنید.

2 - نتیجه دیگر موضوع، مشکلات عاطفی و اجتماعی است که اینگونه بچه‌ها در مدرسه و محیط‌های دیگر به وجود می‌آورند. احساس غرور و تافته جدابافته بودن برای کودک و نوجوانی که همیشه مورد توجه ویژه و اغراق‌آمیز والدین بوده، چندان غیرطبیعی نیست.

دانش‌آموز دبستانی‌ای که پدرو مادر کتاب شعرش را چاپ کرده‌اند، خود را در بین دوستان و همکلاسی‌هایش فردی عادی تصور نمی‌کند و چه بسا توجهات خاص معلم و کارکنان مدرسه موجب تقویت این نگرش او می‌شود.

شاید یک مثال مناسب برای این مسأله هنرپیشه‌های کودک و نوجوانی باشند که با بازی در یکی دو فیلم و سریال که نتیجه آن معروف شدن و مورد توجه قرار گرفتن است از روند عادی زندگی و تحصیل خارج شده‌اند و برای خود و خانواده‌ مشکلات فراوانی ایجاد کرده‌اند، پیگیری زندگی، بسیاری از کودکان نوجوانان هنرپیشه نشان می‌دهد که آنها بعد از معروف شدن و مورد توجه‌قرار گرفتن، تصور دیگری از خود داشته‌اند و دچار غرور و خود بزرگ‌بینی شده‌اند.

اگرپدر و مادر زمینه‌های استعداد و توانایی خاصی را در فرزند خود می‌بینند باید بسیار مراقب باشند که با اغراق در توجه به او و افراط در تشویق، موجب تشدید مشکلات عاطفی و اجتماعی وی نشوند. در مورد چنین فرزندانی، ضروری‌ترین کار ایجاد شرایط هدایت توانایی در مسیری منطقی و تخصصی است.

3 - تربیت تک بعدی و آثار مرتبط با آن از دیگر نتایج تربیت بادکنکی است. در این روش، والدین و فرزندشان با تمرکز بر موفقیت‌های موردی، ضمن از دست دادن فرصت‌های دیگر رشد، دنبال سوژه‌ای می‌روند که به احتمال زیاد ماندگار نخواهد بود.

حتی اگر سوژه‌های اولیه متعدد باشد اولا به مرور زمان از تعداد آنها کاسته می‌شود و ثانیا به دلیل عدم همه جانبه‌نگری در رشد، بازهم می‌توان این نوع تربیت را تک بعدی تلقی کرد. تربیت بادکنکی معمولا دوام نمی‌آورد و در جایی دچار آسیب و شکنندگی می‌شود.

فرزندان بادکنکی از قدرت و صلاحیت لازم برای مواجهه با واقعیت‌های زندگی و رو به رویی با مشکلات برخوردار نیستند و اگر در معرض شرایطی دشوار قرار بگیرند یا تصورات آنها در مورد خودشان در هم بریزد، به شدت آسیب می‌بینند.

والدین به سختی می‌توانند پهلوان پنبه‌هایی را که با ضرب و زور تشویق‌های اغراق‌آمیز و حمایت‌های افراطی پیش برده‌اند به سرانجامی برسانند. فرزندانی که به شدت در خاندان مورد توجه بوده‌اند به طور حتم از چنین توجهی در اجتماع و در محیط‌های مختلف برخوردار نخواهند بود و پذیرش بسیاری از واقعیت‌ها، برای آنها دشوار خواهد بود.

4 - در تربیت بادکنکی،‌علی‌رغم ظاهر دلسوزانه و موجه تلاش‌های والدین، در واقع فرزندان چیزی بیشتر از یک سرگرمی نیستند. تیپ‌شناسی والدینی که روش تربیت بادکنکی را اعمال می‌کنند نکته‌ای حائز اهمیت و جالب است.

تربیت بادکنکی در خانواده‌‌های تک فرزند و به خصوص آنهایی که دیر ازدواج کرده و دیر هم بچه‌دار شده‌اند بیشتر به چشم می‌خورد. بین والدینی هم که در شرایطی غیرمتعارف به جایگاه و مال و مکنتی رسیده‌اند این نوع تربیت رواج دارد.

گاهی این روش تربیتی، به ویژگی‌های خلقی ناشی از خرده فرهنگی خاصی باز می‌گردد. در خرده‌فرهنگ‌هایی، وابستگی‌های ارثی و قومی منزلتی ویژه دارد و یا داشتن فرزند یا نوه پسر امتیازی خاص محسوب می‌شود و به همین دلیل، فرزند یا فرزندانی شامل توجهات مخصوصی قرار می‌گیرند.

به طور معمول، والدینی که از روش تربیت بادکنکی استفاده می‌کنند خود کمتر متوجه عواقب کارشان هستند. این چنین والدینی در بیشتر موارد باید در فرایندی مشاوره‌ای به ضرورت اصلاح نگرش‌ها و رفتارهایشان پی ببرند. به طور کلی، بی‌مناسبت نیست که والدین تک فرزند، روش تربیتی‌شان را از زاویه بحث شده مورد ارزیابی و بازبینی قرار دهند

سال نو بر هموطنان عزیزم مبارک

نظم و انضباط بر خلاف تصور بسياري از والدين، امري اكتسابي است كه در بسياري از موارد كودكان از والدين،  خواهر، برادر و در درجه بعد از معلم خود الگوبرداري مي‌كنند.

روانشناسان معتقدند براي ايجاد نظم در كودك بايد آموزش‌هاي مقدماتي متفاوتي صورت بگيرد. به‌عنوان مثال والديني كه خواهان داشتن فرزندي منظم‌ هستند بايد در وهله اول به آنها آموزش رعايت حقوق ديگران،  رفتارهاي درست و نادرست و نحوه تشخيص اين دو گونه رفتار و... را بدهند و در مرحله بعدي بعد از جا انداختن مفاهيم و الگوهاي متفاوت رفتاري، نظم را شكل يافته در فرزندشان مشاهده كنند.

اگر شما جزو والديني هستيد كه فرزند بي‌نظم و انضباطي داريد ابتدا به دقت بررسي كنيد كه نظم در فرزندتان را با چه الگويي قياس كرده‌ايد. زيرا والدين بايد مد نظر داشته باشند كه خلق و خو، روحيات و سطح نظم و انضباط در كودكان بسيار متفاوت است و هر كودك به سبك خودش داراي نظم است.شايد شما بيش از اندازه سختگير هستيد و كوچك‌ترين بي‌نظمي را به نامنظم بودن فرزندتان در تمام جوانب زندگي تعميم مي‌دهيد.  راهكارهاي زير به والدين كمك مي‌كند تا در عين بودن الگوي رفتاري مناسب، نظم وانضباط را به‌تدريج و با آموزش در فرزندشان به‌وجود آورند.

1.       هرگز در برابر بي‌نظمي‌هاي فرزندتان تسليم نشويد: بسياري از والدين بعد از ابراز خشونت و نارضايتي خود از بي‌نظمي كودك به سرعت شروع به بازسازي و نظم‌بخشيدن به شرايط مي‌كنند و اين عمل را در حال نصيحت كردن و توصيه به نظم و انضباط و تكرار جملات يكسان درباره فوايد نظم و انضباط انجام مي‌دهند. درحالي‌كه دقيقا رفتار شما نشان دهنده تسليم شدن در برابر بي‌نظمي و به نوعي پذيرش اين شرايط و نااميدي از بهبود وضعيت است. شما با اين كار خود اين پيام را به فرزندتان مي‌دهيد كه من چون تحمل بي‌نظمي را ندارم و در مقابل آن كم طاقتم خودم به شرايط، نظم مي‌بخشم و وقتي كودك اين پيام را از شما دريافت مي‌كند هرگز در پي بهبود وضعيت و اصلاح خود برنمي‌آيد.

2.       در مقابل بي‌توجهي فرزندتان نسبت به ايجاد نظم براي او محروميتي درنظر بگيريد: كودك بايد دريابد كه در مقابل پيامد‌هاي ناشي از رفتارهاي خود مسئول است و نمي‌تواند با بي‌اعتنايي از كنار آنها بگذرد. البته يادتان باشد كه نوع محروميت بايد به دقت انتخاب شود و با خطايي كه كودك انجام داده مناسبت داشته باشد.

3.       آرامش خود را حفظ كنيد: هرگز در مقابل بي‌نظمي فرزندتان از كوره درنرويد. از فرياد زدن خودداري كنيد تا به او ياد دهيد كه در مقابل شرايط بدي كه او به‌وجود آورده است، كنترل خودتان را از دست نمي‌دهيد و همچنان منطقي رفتار مي‌كنيد. اگر احساس كرديد كه او از شرايط اخلاقي شما سوءاستفاده مي‌كند،  قهرهاي كوتاه مدت و بي‌توجهي به او را در دستور كار قرار دهيد و نارضايتي را در چهره‌تان نشان دهيد.

4.       از تغييرات مثبت كودك حتي اگر اندك هم بود تعريف كنيد: اگر در فرزندتان علائم بهبود نظم را مشاهده كرديد از تمركز روي جنبه‌هاي منفي بكاهيد و بار جملات خود را مثبت و از تهديد كردن خودداري كنيد.

5.       از انتقاد مكرر خودداري كنيد: در شرايطي كه فرزندتان توجهش به سمت شماست از عملكردش انتقاد كنيد ولي اين روند را به‌طور مكرر انجام ندهيد تا اثر مثبت آن از بين برود.

6.       هرگز به فرزندتان بابت منظم بودن رشوه ندهيد: بين رشوه و پاداش تفاوت قائل شويد و به فرزندتان براي منظم بودن و مجبور كردن او به جمع كردن وسايل يا مرتب‌كردن كمد رشوه و باج ندهيد.

ردای فارغ التحصیلی در دانشگاه ها نمونه اي از فرهنگ ايراني است كه متأسفانه ناديده گرفته شده است.  لابد تا به حال شما هم دیده اید وقتی یک دانشجو در دانشگاههای خارج می خواهد مدرک دکترای خود را بگیرد، یک لباس بلند مشکی به تن او می کنند و یک کلاه چهارگوش که از یک گوشه آن یک منگوله آویزان است بر سر او می گذارند و بعد او لوح فارغ التحصیلی را می خواند. هنگامی که از شما سوال می شود که این لباس و کلاه چیست؟ چه پاسخی میدهید؟!

هنگامی که از یک خارجي ( اروپايي يا آمريكايي) مي پرسند كه این لباس چیست ؟می گویند ما به احترام «آوی سنت» (ابن سینا) پدر علم جهان این لباس را به صورت نمادین می پوشیم. آنها به احترام « آوی سنت» که همان «ابن سینا»ی ماست که لباس بلند رداگونه می پوشیده، این لباس را تن دانشمندان خود می کنند.

آن کلاه هم نشانه همان دستار است (کمی فانتزی شده) و منگوله آن نمادی از گوشه دستار خراسانی که ما ایرانی ها در قدیم از گوشه دستار آویزان می کردیم و به دوش می انداختیم. در اروپا و آمریکا به علامت یک آدم برجسته و دانش آموخته، لباس و کلاه ابن سینا می پوشند.

دستور جلسه مجمع فوقالعاده: تغییر مفاد اساسنامه

دستور جلسه عادی : انتخاب اعضای هیئت مدیره بازرسان و گزارش مالی خزانه دار